برزنجی، جعفر بن اسماعیل
«جعفر بن اسماعيل البرزنجى» در سال 1250 ق در قريه برزنج از توابع شهرستان شهر زور كردستان ديده به جهان گشود. پدر وى از مدينه منوره بدانجا مهاجرت كرده و بيش از چهل سال آنجا را محل اقامت خود قرار داده و سپس در سال 1271 ق به مدينه بازگشته بود. وى مفتى شافعى بود و بعد از وى اين منصب به فرزندش جعفر واگذار شد.
| نام | برزنجی، جعفر بن حسن |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1317 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | 1604 |
سيد جعفر دانش را از محضر پدرش و نيز جامع الأزهر فرا گرفت و چون به مدينه بازگشت از محضر عالمان آن شهر چون شيخ محمد غريب، شيخ عبد القادر طرابلسى و شيخ عيسى بلقينى بهره‌مند شد. وى به زبانهاى عربى، فارسى، تركى و كردى سخن مى‌گفت.
وى در سال 1277 يا 1278 ق به عنوان مفتى شافعيه منصوب گشت. منصب قضاوت را به مدت پنج سال در صنعاء بر عهده گرفت. و نيز در شهر سيواس تركيه به مدت دو سال عهده دار اين منصب گشت. بعد از آن به مدينه بازگشت و افتاء و تدريس را عهده‌دار گشت تا اينكه در سال 1317 ق بدرود حيات گفت.
آثار:
الكوكب الانور على عقد الجوهر في مولد النبى الأزهر، نزهة الناظرين في تاريخ مسجد سيد الاولين و الآخرين، الروض الأعطر في مناقب السيد جعفر (سيد جعفر بن الحسن البرزنجى متوفاى 1177 ق) ، الشجرة الأترجية في سلالة السادة البرزنجية، تاج الابتهاج على النور الوهاج في الإسراء و المعراج، مصابيح الغرر و...
وابسته‌ها
شرح المولد النبوی: المسمی بالکوکب الأنور علی عقد الجوهر فی مولد النبی الازهر صلّی الله علیه و سلّم / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده