التحفة المدنية في العقيدة السلفية

التحفة المدنية في العقيدة السلفية، اثر حمد بن ناصر بن عثمان آل معمر (1160-‎1225ق)، رساله مختصری است که در آن، به تشریح اعتقاد اهل سنت و جماعت در باب اسماء و صفات الهی پرداخته شده است.

التحفة المدنية في العقيدة السلفية
التحفة المدنية في العقيدة السلفية
پدیدآورانآل معمر، حمد بن ناصر (نویسنده) آل عبدالکريم، عبدالسلام (محقق)
ناشردار العاصمة
مکان نشرعربستان - رياض
چاپ1
زبانعربي
تعداد جلد1
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

تحقیق کتاب به قلم عبدالسلام بن برجس بن ناصر آل عبدالکریم صورت گرفته است.

کتاب در اجابت به نامه‎ای که از شهر مدینه برای نویسنده ارسال گردیده، نوشته شده است. در این نامه درخواست شده است که عقاید شیخ محمد عبدالوهاب و پیروانش پیرامون اسماء الهی، تبیین شود[۱].

ساختار

کتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب بدون تبویب و فصل‎بندی، در عنوانین متعدد، تنظیم شده است.

گزارش محتوا

در مقدمه، ضمن بیان انگیزه نگارش و اشاره به نسخ خطی کتاب و توثیق نسبت آن به مؤلف، زندگی‎نامه نسبتا مفصلی از نویسنده، ارائه گردیده است.[۲].

کتاب با اشاره به آیه شریفه 5 سوره طه: الرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى‎ (خداى رحمان که بر عرش استیلا یافته است)، 10 سوره فتح: يدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيدِيهِمْ (دست خدا بالاى دست‎هاى آنان است) و روایت پیامبر(ص) که فرمودند: «ينزل ربنا كل ليلة إلی سماء الدنیا» (پروردگارمان هر شب به آسمان اول نزول می‎کند) و «قلب المؤمن بين إصبعين من أصابع الرحمن» (قلب مؤمن بین دو انگشت از انگشتان خداوند قرار دارد)، با این سوال آغاز شده است که پاسخ صحیح و مناسب درباره آیات و روایاتی که به صفات الهی مربوط شده و توهم تشبیه در آنها وجود دارد، چیست؟[۳].

نویسنده در پاسخ به این سؤال، چنین بیان نموده که پاسخ صحیح، همان چیزی است که خداوند، پیامبر(ص)، سلف صالح، صحابه، تابعین، ائمه اربعه و دیگر علمای اسلام فرموده‎اند و خداوند را همان‎گونه که خود در قرآن کریم توصیف نموده، توصیف کرده و همان‎گونه که پیامبر(ص) تعریف نموده، تعریف کرده‎اند، بدون تحریف، تعطیل و تمثیل. در این رابطه، به آیه شریفه 11 سوره شوری: لَيسَ كَمِثْلِهِ شَي‎ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (چیزى مانند او نیست و اوست شنواى بینا) استناد شده است.[۴].

وی در ادامه، با توجه به آیه شریفه 5 سوره طه که قبلا ذکر شد و روایاتی که پیرامون آن وارد شده، به اثبات صفت علو از قرآن کریم و روایات و کیفیت علو پرداخته[۵] و سپس، با اشاره به آیه شریفه 12 و 13 سوره زخرف: جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَ الْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ‎ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ (برای شما از کشتی‎ها و دام‎ها [وسیله‎اى که] سوار شوید قرار داد، تا بر پُشت آن [ها] قرار گیرید؛ پس چون بر آن [ها] برنشستید، نعمت پروردگار خود را یاد کنید)، به بررسی واژه «الاستواء» و معنای آن، پرداخته است.[۶].

اجماع اهل علم بر اثبات علو؛ صفاتی که خداوند با آنها خود را توصیف کرده و صفاتی که پیامبر(ص) با آنها خداوند را وصف فرموده؛ تنازع علمای متأخر پیرامون برخی از الفاظ قرآن کریم؛ بررسی برخی از روایات واردشده از صحابه و تابعین درباره موضوع علو خداوند؛ بیان عقیده محمد بن عبدالوهاب پیرامون این مسئله و کلام ائمه مشهور فرق و مذاهب و علمای متأخر درباره علو و صفات الهی، دیگر موضوعات مطرح‎شده در کتاب می‎باشد.

وضعیت کتاب

فهرست مطالب در انتهای کتاب آمده و در پاورقی‎ها، علاوه بر ذکر منابع و توضیح پیرامون برخی از عبارات متن، به اختلاف نسخ اشاره شده است.

پانویس

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها