دیوان وحدت کرمانشاهی

دیوان وحدت کرمانشاهی، اثر طهماسب‎قلی بن رستم (متوفی 1310ق) معروف به وحدت، کتابی است یک‎جلدی به زبان فارسی و منظوم با موضوع ادبیات فارسی و عرفان. این اثر شامل دیوان اشعار وحدت کرمانشاهی از روی نسخه کریم حامد است که به همت احمد کرمی به چاپ رسیده. وحدت در اشعارش، بیشتر پیرو حافظ بوده است.

‏دیوان وحدت کرمانشاهی
دیوان وحدت کرمانشاهی
پدیدآورانوحدت، طهماسیقلی بن رستم (نويسنده)
ناشرما
مکان نشرايران - تهران
سال نشرمجلد1: 1372ش ,
موضوعشعر فارسی - قرن 13ق.
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
‏‏PIR‎‏ ‎‏7517‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9

ساختار

کتاب دارای مقدمه به قلم احمد کرمی، غزلیات (60 غزل از وحدت)، رباعیات و دوبیتی‎های شاعر است.

گزارش محتوا

وحدت، علاوه بر ارشاد سالکان طریقت، گاه‎گاهی اشعاری می‎سروده ولی درصدد جمع‎آوری آن‎ها نبوده به همین جهت بسیاری از اشعارش پراکنده شده است. دوستان وی مصمم شدند اشعارش را گردآوری کرده و چاپ کنند. ولی به بیش از پنجاه غزل که برخی از آن‎ها نیز کامل نبوده دسترسی پیدا نمی‎کنند. آن اشعار را یکی از شاگردانش به نام حسین حسینی که یکی از فقرای نعمت‎اللهی بوده به کتابت درمی‎آورد و برای چاپ در اختیار کتاب‎فروشی شهشهانی می‎گذارند و برای اولین مرتبه چاپ می‎شود. بعدها، شخصی به نام کریم حامد به تعدادی دیگر از اشعار وحدت دسترسی یافته و به خط خود و با ترتیبی دیگر می‎نویسد. از روی نسخه مذکور، آقای علی عریانی از خوشنویسان معاصر، نسخه‎ای دیگر به خط خود فراهم می‎آورد. هر دو نسخه در اختیار احمد کرمی قرار گرفته و وی این نسخه از کتاب را از روی نوشته کریم حامد تهیه و آماده چاپ کرده است و ابراز امیداواری کرده که در فرصتی مناسب نسخه دیگر یعنی نسخه علی عریانی را هم بتواند آماده چاپ کند.[۱]

وحدت، از سالکانی بوده که از مکتب حافظ پیروی می‎کرده. توجه وی به طریقه حافظ در سروده‎هایش مشهود است.[۲] در دیوان اشعار وحدت، ابتدا 60 غزل از غزلیاتش ذکر شده، سپس دوبیتی‎ها و رباعی‎هایی چند از وی.

متن اولین غزل وی چنین است:

آتش عشقم بسوخت خرقه طاعات را***سیل جنون در ربود رخت عبادات را

مسئله عشق نیست در خور شرح و بیان***به که به یک‎سو نهند لفظ و عبارات را

دامن خلوت ز دست کی دهد آن‎کس که یافت***در دل شب‎های تار ذوق مناجات را

هر نفسم چنگ و نی از تو پیامی دهد***پی نبرد هرکسی رمز و اشارات را

جای دهید امشبم مسجدیان تا سحر***مستم و گم کرده‎ام راه خرابات را

دوش تفرج‎کنان خوش ز حرم تا به دیر***رفتم و کردم تمام سیر مقامات را

غیر خیالات نیست عالم و ما کرده‎ایم***از دم پیر مغان رفع خیالات را

خاک‎نشینان عشق بی‎مدد جبرئیل***هر نفسی می‎کنند سیر سماوات را

بر سر بازار عشق کس نخرد ای عزیز***از تو به یک جو هزار کشف و کرامات را

وحدت ازاین‎پس مده دامن رندان ز دست***صرف خرابات کن جمله اوقات را.[۳]

وحدت کرمانشاهی غزلی دارد به مطلع:

مقصد من وصل مولای من است***توشه‎ی من نیز تقوای من است‎

که بیت‎الغزل آن این است:

گاه‎گاهی این رکوع و این سجود***کلمینی یا حمیرای من است.[۴]

معنی این بیت بسیار دقیق و لطیف است. حمیرا نام عایشه (زوجه حضرت رسول) است. به مضمون «إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى» (نجم: 4-5)، پیامبر(ص) در هنگام نزول وحی به مبدأ اتصال تام می‎یافت به حدی که از خودی خود و جنبه بشری تهی می‎شد. پس برای این‎که از آن اوج به مرتبه خلقی برسد و به انجام وظایف پیام‎آوری قیام فرماید، به عایشه می‎فرمود که: ای حمیرا! با من سخن بگوی. در این بیت وحدت کرمانشاهی می‎گوید: نمازگزاردن مرا از اوج توجه و اتصال به‎حق بازمی‎دارد و به مرحله ادای مناسک و تکرار و تلقین آیات و اذکار پایین می‎آورد و این مرتبه‎ای است فوق آنچه مولانا گفته است:

اگر نه روی دل اندر برابرت دارم***من این نماز حساب نماز نشمارم[۵]

وضعیت کتاب

فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده و اختلاف نسخ در انتهای آن.

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه کتاب، ص11-12
  2. ر.ک: مقدمه کتاب، ص12
  3. ر.ک: متن کتاب، ص15-16
  4. همان، ص48
  5. امین، حسن، ص6

منبع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. امین، حسن، ایران‎شناسی: پاره‎های ایران‎شناسی، حافظ، مهر 1386، شماره 45، درج در پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز) به آدرس:

https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/179126

وابسته‌ها