سالمی، عبدالله
عبدالله بن حمید سالمی (1286-1332ق)، عالم عمانی پیرو مکتب اباضیه است که در علوم منقول و معقول تبحر داشت.
تولد
عبدالله بن حمید بن سلوم بن عبید بن خلفان بن خمیس سالمی، در سال 1286ق، در حوقین، شهرکی از بخش‌های رستاق تابع حکومت عمان، متولد شد.
تحصیلات و اساتید
عبدالله در همان مکان پرورش یافت و بزرگ شد تا اینکه در سن دوازده سالگی بینایی خویش را از دست داد. پس از آن به شهر رستاق مهاجرت نمود و از محضر راشد بن سیف مالکی بهره‌مند گشت. در سال 1308ق، به‌منظور استفاده از دیگر علما به مدینه شرقیه مهاجرت نمود و در آنجا از شیخ صالح برخی از علوم منقول و معقول همچون تفسیر، حدیث، رجال و درایه، اصول فقه، اصول دین و عقاید، نحو، معانی و بیان و منطق را فراگرفت و از عالمان عصر خویش گردید[۱].
شاگردان
- سالم بن راشد خروصی؛
- عامر بن خمیس بن مسعود؛
- ناصر بن راشد خروصی؛
- سلیمان بن سیف حمیری.
وفات
عبدالله بن حمید در سال 1332ق، از دنیا رفت.
آثار
- شرح طلعة الشمس علی الألفية في علم أصول الفقه؛
- بهجة الأنوار، شرح أنوار العقول في التوحيد؛
- تحفة الأعيان بسيرة أهل عمان؛
- الحجج المقنعة في أحكام صلاة الجمعة؛
- شرح بلوغ الأمل في المفردات و الجمل؛
- جوهر النظام في علمي الأديان و الأحكام؛
- الفتاوی؛
- المنهل الصافي في العروض و القوافي؛
- غاية المراد؛
- شرح الجامع الصحيح، سند الإمام الربيع بن حبيب الفراهيدي؛
- مدارج الكمال؛
- معارج الآمال؛
- مشارق أنوار العقول[۲].
پانویس
منابع مقاله
عمیره، عبدالرحمن، «مشارق أنوار العقول»، تألیف عبدالله سالمی، دارالجيل، بیروت، 1409ق.