کیا هراسی، علی بن محمد
عمادالدين ابوالحسن على بن محمد بن على طبرى معروف به كيا هراسى(450-504 ه) از مفسران و فقيهان شافعى. نوشته‌اند خاندانش از مردم خراسان بوده‌اند ولى در طبرستان(هرّاس) به دنيا آمد.
| نام | کیاهراسی، علی بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | طبری، عمادالدین ابوالحسن علی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 504 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | احکام القرآن (کیاهراسی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02839AUTHORCODE |
اساتید
با امام محمد غزّالى همدرس و از شاگردان امام الحرمين، عطا ملك جوينى بود كه نزد او دانش آموخت تا آنكه خود به مقام استادى نايل آمد.مدتى در نيشابور زيست و به تدريس مشغول بود، در بيهق نيز تدريس مى‌نمود، آنگاه به بغداد رفت و در نظاميۀ بغداد به تدريس مشغول شد.از بهترين شاگردان امام الحرمين بود و او را ثانى غزالى مى‌گفتند.در خصايل او نوشته‌اند كه چهره‌اى زيبا داشت و نيكو سخن مى‌گفت.
كيا بمعناى عظيم القدر نزد مردم است، گويند از آن روى كه در نام كيا با اسماعيليۀ باطنى شباهت داشت او را دستگير كردند و شكنجه دادند تا اينكه حقيقت معلوم شد.
به خدمت محمد ملك بر كياروق بن ملكشاه سلجوقى درآمد و منصب قضا در آن ديار را به عهده گرفت. تعصب خاصى بر شافعى و مذهب فقهى او مى‌ورزيد.خوش مناظره، خوش سيما و صدا، محب اهل‌بيت «عليهم‌السلام» با ذكاوت، خوش فكر و محدث بودن از خصوصياتى است كه دربارۀ وى گفته شده است.
شاگردان
از شاگردان وى سلفى، سعد الخير بن محمد انصارى را مى‌توان نام برد.
آثار
افزون بر احكام قرآن تعليقى هم بر اصول فقه نوشته است.«لوامع الدلائل فى زوايا المسائل»،«شفاء المسترشدين فى مباحث المجتهدين» و «نقد مفردات الامام احمد» از ديگر تأليفات وى مى‌باشند.
وفات
كيا هراسى در مقام استادى نظاميۀ بغداد باقى ماند تا اينكه در سال 504 ه در همانجا درگذشت.