نواب لاهیجی، محمدباقر
ميرزا محمدباقر لاهيجى بن محمد، مشهور به نوّاب، از عالمان بزرگ قرن سيزدهم هجرى و هم دوره فتحعلى‌شاه قاجار بود. وى در حكمت يدى طولا داشت و در نجوم نيز مهارتى بسزا داشته و در تفسير قرآن واحد زمان خود بوده است. وى از موطن خود لاهيجان به اصفهان مهاجرت كرد. او مدتى به عنوان وزير از سوى جعفرخان زند منصوب گشت و بعد از وفات جعفرخان به تدريس علوم عقلى مشغول شد. وى به شيراز نيز مسافرت و حرم شاه چراغ را زيارت كرده است. نواب چنان كه از شرح نهج‌البلاغه‌اش برمى‌آيد، حكيمى عارف بوده است، زيرادر ذيل خطبه‌هايى كه در توحيد است، شرح كلامى و فلسفى مفصل و جالبى دارد و در سراسر خطبه‌ها مشرب عرفانى خود را نشان مى‌دهد.
آثار
تحفة الخاقان فى تفسير القرآن، شرح نهج‌البلاغه.
درباره لاهيجى بيش از اين به اطلاعى دست نيافتيم، علاوه بر اين كه سال تولد و درگذشت وى نيز دانسته نيست.
وابسته‌ها
[[نهج‌البلاغه: و بهامشه شرح الفارسی المنقول من منهاج البراعه و شرح النواب اللاهیجی مع دیوان المنسوب الی امیرالمؤمنین علیه السلم و ترجمه الدیوان منقول من شرح الدیوان للمیبدی]]