ابن جبیر، محمد بن احمد
ابوالحسن محمد بن احمد بن جبير(540-614 ق) سياح، نویسنده و شاعر عرب اندلسى وى در بلنسيه واقع در شرق اندلس در كشور اسپانيا زاده شد.خانوادۀ ابن جبير از قبيلۀ كنانه از قبايل بزرگ و كهن عرب بود جدّ بزرگ او عبدالسلام بن جبير به اسپانيا گام نهاد و همچنان در آنجا باقى ماند چنين به نظر مى‌رسد كه خانوادۀ ابن جبير در بلنسيه اقامت داشتند ابن جبير به همراه پدرش كه از ديوانيان بود مدتى در شاطبه به سر برد و نزد پدرش و نيز در محضر ابوعبداللّه الاصيل و ابن‌الحسن بن ابى العيش به فرا گرفتن دانش و ادب و مقدمات علوم دينى پرداخت و در ضمن از پرورش قريحۀ شاعرانۀ خود نيز غافل نماند.وى بعدها به غرناطه رفت و در سايۀ استعداد خویش در خدمت ابوسعيد عثمان بن عبدالمؤمن حاكم غرناطه كه از موحدون بود، سمت دبيرى يافت و همانندپدر در زمرۀ كاتبان و اديبان او در آمد.كراچكوفسكى ابن جبير را در زمرۀ كسانى آورده‌است كه در پيشرفت ادبيات عرب مقام و جايگاهى خاص داشتند.تذكره‌نویسان او را از اديبان‌عصر و داراى نظم فايق و نثر بديع دانسته‌اند.ديوان شعر وى روايتهاى مختلف دارد، ولى قصايد پراكندۀ او معروف است.رسائلى نيز به نثر از او به جاى مانده كه به شهرتش كمك كرده است ولى شهرت وى در محافل علمى اروپا بر این اساس نبود، بلكه از ناحيۀ‌سفرنامه‌اش بود كه او را در ادبيات جغرافيايى مقامى والا بخشيد.شهرت وى در نسلهاى بعدى‌مربوط به همین سفرنامه است، اگر چه این شهرت به مغرب(اروپا) اختصاص دارد.
