القرآن الكريم (ترجمه ارفع)
ترجمه قرآن كريم (ارفع)، اثر سيدكاظم ارفع است. مترجم، متولد سال 1323ش، است كه برخى از فعالیت‌های خود را در زمينه مباحث قرآنى متمركز نموده و در اين راستا كتاب «آية الولاية» را تأليف نموده است. از آنجا كه وى با ادبيات عرب آشنايى داشته، سعى نموده است كه قواعد ادبى را در ترجمه خود رعايت نمايد، از طرف ديگر با انتخاب كلمات مناسب و آوردن جملات گويا، تلاش مى‌كند كه از جملات اضافى و توضيحى، كمتر استفاده نمايد و اين مطلب، باعث شده است كه متن ترجمه، متنى خالص باشد (گرچه در برخى از موارد، توضيحات اضافى از متن ترجمه جدا نشده است) و توجه خواننده را به خود جلب مى‌نمايد. با توجه به ويژگى‌هاى اين ترجمه و سلاست و روانى آن، اين ترجمه براى عموم مى‌تواند ترجمه مناسبى باشد.
| القرآن الکریم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طه، عثمان (خطاط) ارفع، کاظم (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | قرآن. فارسی - عربی |
| ناشر | فيض کاشانی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1381 ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - ترجمهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 59/66 /الف4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ويژگى‌ها
- در ترجمه، مطالب اضافى، كمتر وجود دارد و سعى شده است كه با عبارت‌ها و كلمات مناسب، مفهوم آيه را برساند.
- توجه به جمله اسميه و يا فعليه؛ بدين صورت كه جملات اسميه به‌صورت مبتدا و خبر و جملات فعليه، همراه با فعل ذكر شده است؛ مثلاًدر ترجمه آيه 41 زمر ( الله يتوفى الأنفس حين موتها )، آمده: «خداست كه در هنگام مرگ، جان‌ها را مى‌گيرد».
- توجه به نقش جملات تعليلى در جمله؛ مانند آنچه در ترجمه آيه 45 سوره نور ( إن الله على كل شيء قدير ) آمده: «زيرا كه او بر هر كارى تواناست».
- توجه به ادات و عوامل تأكيد؛ كه در ترجمه، تأكيد آنها آورده شده است؛ مانند آنچه كه در ترجمه آيه 13 سوره طه ( إنني أنا الله )، آمده: «به تحقيق كه منم الله».
اشكالات
- عدم توجه به نقش كلمه در جمله كه فاعل يا مفعول است؛ مانند آنچه در ترجمه آيه 253 سوره بقره ( منهم من كلم الله )، آمده: «بعضى از آنها با خدا سخن گفته». در اين ترجمه، كلمه «من» به‌صورت فاعل ترجمه شده، درصورتى‌كه در آيه، «الله» فاعل است و مانند آنچه در ترجمه آيه 28 سوره كهف ( و لا تعد عيناك عنهم )، آمده: «و لحظه‌اى از آنها به‌خاطر تمايل به زينت‌هاى دنيا چشم مپوش». كلمه «عيناك» در اين آيه نقش فاعلى دارد، ولى در ترجمه، مفعول ترجمه شده است.
- برخى از كلمات، ترجمه نشده است؛ مانند آيه 23 سوره اعراف: ( قالا ربنا ظلمنا أنفسنا ) كه در ترجمه آمده: «آدم و حوا گفتند: بر خود ستم كرديم». كلمه «ربنا» ترجمه نشده است.
- برخى از كلمات، اشتباه ترجمه شده است؛ مانند آيه 62 سوره هود ( أ فمن كان على بينة من ربه و يتلوه شاهد منه من ربه )... كه در ترجمه آن آمده: «آيا آنكه دليل روشنى از پروردگار خويش دارد و شاهد الهى آن را مى‌خواند...». در اين آيه، جمله «يتلوه» وجود دارد كه در ترجمه به معناى خواندن گرفته شده؛ درحالى‌كه به معناى به‌دنبال آمدن و به‌همراه آمدن مى‌باشد و مانند آنچه در آيه 36 سوره مريم ( إن الله ربي و ربكم )، آمده: «پروردگار، خداى من و خداى شماست»؛ درصورتى‌كه ترجمه صحيح آن، «خدا، پروردگار من و پروردگار شماست»، مى‌باشد.
- در ابتداى سوره‌ها عنوان «مكى، مدنى» را به «مكه» و «مدينه» تبديل نموده است كه خلاف معمول مى‌باشد.
- گرچه ترجمه، توضيحات اضافى، كمتر دارد، ولى در برخى از موارد توضيحات اضافى از متن اصلى جدا نشده است؛ مانند آنچه در ترجمه آيه 3 سوره ابراهيم ( أولئك في ضلال بعيد )، آمده: «آنان در گمراهى هستند و از حقيقت دورند» كه جمله «از حقيقت دورند»، بايد از متن اصلى جدا شود.
- در برخى از موارد، ترجمه آيات به‌صورت كنايى آمده است؛ مانند آنچه كه در ترجمه آيه 145 سوره انعام ( قل لا أجد في ما أوحي إلي محرما ) آمده: «بگو در احكامى كه به من وحى شده، غذاى حرامى براى هيچ‌كس نمى‌يابم»، كه ترجمه صحيح آن چنين است: «بگو در ميان آنچه به من وحى شده، حرامى براى خورنده‌اى كه بخواهد بخورد نمى‌يابم».
- كليه حروف ابتداى آيات، در ترجمه نيامده است.