الشريف الرضي

الشريف الرضى كتابى است مختصر، به زبان عربى كه در شرح حال مرحوم سيد‌‎رضى، مؤلف نهج‌البلاغه نگاشته شده است.

الشریف الرضي
پدیدآوران	آل کاشف ‎الغطاء، محمدرضا (نویسنده)
ناشر	الذخائر
مکان نشر	[بی جا] -
سال نشر	1420 ق یا 1999 م
چاپ	1
موضوع	شریف الرضی، محمد بن حسین، 359 - 406ق. - سرگذشت‌نامه شریف الرضی، محمد بن حسین، 359 - 406ق. ‏-‏ نقد و تفسیر
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏BP‎‏ ‎‏55‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏4‎‏آ‎‏7
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

ساختار

كتاب مشتمل بر شرح حال مؤلف و بيست و يك مطلب درباره شريف رضى است.

گزارش محتوا

سيد‌‎رضى، در سال 359ق.، يعنى اوائل نيمه دوم سده چهارم هجرى، در بغداد مركز خلافت بنى عبّاس و مقر حكومت تيره‌اى از آل‌بويه كه در فضاى باز آن، پيروان مذاهب مختلف اسلامى در كنار هم با آزادى و آسايش به تحصيل و تدريس و تأليف و تصنيف و مذاكره و مبادله علوم عقلى و نقلى و فنون اسلامى و معارف بشرى، اشتغال داشتند، ديده به دنيا گشود.

خانواده سيد‌‎رضى كه او از ميان آن‌ها برخاسته، يكى از اصيل‌ترين خاندان علمى و دينى شيعه اماميه، از دودمان پاك نبوت، و سلاله برگزيده ولايت و امامت بود، و افراد آن از شهرت و محبوبيت خاصى برخوردار بودند. پدرش حسین بن موسى موسوى ملقب به «طاهر ذو المناقب» شخصيت نامدار عصر، و مورد احترام و تكريم خاص و عام و رجال دين و دولت بود.

تاكنون درباره اين شخصيت ارزشمند شيعه آثار فراوانى نگاشته شده است. «الشريف الرضى» از جمله اين آثار است كه مؤلف در آن به مباحث ذيل در خصوص اين شخصيت بزرگ مى‌پردازد:

ولادت و محيط رشد و پرورش سيد‌‎رضى و نيز تحصيلات وى، صفات و ويژگى‌هاى اخلاقى وى، آثار علمى و ادبى شريف رضى، شعر او، خاندان، مناصبى كه وى در دولت شيعى آل بويه عهده‌دار گشت نظير نقابت، امارت حاج، نظارت ديوان مظالم و...، القاب سيد‌‎رضى همچون: الرضى ذوالحسبين، الشريف الجليل، الشريف الاجل و ذوالمنقبتين، بررسى عقايد سيد‌‎رضى از خلال اشعار او، آثار علمى شريف رضى همچون: خصائص الائمه، تلخيص البيان عن مجازات القرآن، مجازات آثار النبوية، معانى القرآنف ديوان اشعارف نهج‌البلاغه و...، اساتيد وى، روابط او با اديبان، بروز شعور شريف رضى در شعر او، روابط اوبا خلفا و ملوك و وزرا، وفات شريف رضى و...

وضعيت كتاب

كتاب فاقد پاورقى و مشتمل بر فهرست مطالب در انتها مى‌باشد.

منابع مقاله

1. متن كتاب
2. دوانى، على، نگاهى به زندگى پر افتخار سيد‌‎رضى، نهج‌البلاغه، زمستان1382، ش6، ص56-81.