آق‌سرایی، جمال‌الدین
جمال‌الدين محمّد اقسرايى طبيب، عارف و محقّق قرن هشتم هجرى است. وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با مير سيدشريف جرجانى مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.
تأليفات
از آثارش مى‌توان به اين کتاب‌ها اشاره نمود.
1. حاشيه كشاف، در تفسير؛
2. ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
3. حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن‌نفيس؛
4. شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛
وفات
درگذشت او را بعد از سال 770ق دانسته‌اند.