آل طیب، سید محمدحسن
سيدمحمدحسن موسوى جزايرى مشهور به آل‌طيب، فقيه، مجتهد و اديب معاصر در سال 1329ق در شوشتر متولد گرديد.
کسب علم و دانش
در محضر عموى خود سيدمحمدباقر آل‌طيب، علوم مقدماتى و نزد پدر خود و شيخ محمد كاظم ابن‌شيخ، سطوح عالى را فراگرفت. سپس به دزفول مهاجرت كرد و از محضر شيخ محمدرضا دزفولى در زمينه فقه و اصول و حديث بهره برد. آن‌گاه به قم رفت و چند سال در محضر آيات عظام: حائرى، بهجت و خوانسارى تلمذ كرد. پس از دريافت درجه اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و به ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى مهارت پرداخت. وى در فلسفه، از شاگردان مبرز ميرزا مهدى آشتيانى بود.
آثار
از او آثار زيادى در فقه، اصول، حكت و ادبيات باقى مانده است.
از جمله آثار وى:
- «كشف المراد عن حديث (لاتعاد)»،
- منظومه‌ى «رياض المرضيه» كه متضمن الفيه ابن‌مالك نحوى است.
وفات
وى بر اقامه عزاى اهل‌بيت(ع) و به ویژه امام حسن(ع) بسيار اهتمام مى‌ورزيد و عجيب آن‌كه وفات وى نيز در صبح روز سوم صفر سال 1415 قبل از وفات امام حسن(ع) واقع شد و تشييع او همزمان با روز شهادت آن حضرت انجام گرديد.