نقوی قائنی، سید محمدتقی
محمدتقى نقوى قائنى خراسانى، در سال 1308 در شهر قائن در جنوب خراسان، بين بيرجند و گناباد، متولّد شد. پدرش، مرحوم سيد باقر، كاسب و ملاك بود. مادرش صبيه يكى از علماى مشهور محل بود. شش كلاس ابتدايى را در قائن گذراند و چهار سال از آن در زمان رضاشاه بود. در شهريور 1320 كه رضاشاه را بردند، كلاس چهارم ابتدايى بود. بعد از تحصيلات ابتدايى، يكى دو سال مشغول تحصيلات قديمه شد و ديد آن جا براى تحصيلات مناسبتى ندارد و عاز مشهد شد.
| نام | نقوی قائنی، محمدتقی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04652AUTHORCODE |
در حدود هشت سال مشهد بود و سطح را در مشهد خواند و ادبيات و مطوّل را نزد اديب نيشابورى بود و كتب سطح را نزد آقا شيخ هاشم قزوينى و شيخ هاشم دامغانى گذراند. حدود سال 1330 بود كه به تهران آمد، براىِ رفتن به عراق. پس از فوت پدر به ايران آمد و به قائن رفت و دو سال در قائن توقف كرد تا كارهاى ماليات بر ارث و انحصار وراثت انجام شد و اوضاع سامان گرفت. در آن مدّت ازدواج كرد و براى ادامه تحصيلات همراه با خانواده، به عراق رفت. در آن جا تا سال 1338 يا 1339 ماند و از درس آقايانى؛ مانند سيّد محسن حكى و سيّد محمود شاهرودى و اصول مرحوم خويى استفاده كرد. درس خارج را در نجف خواند. چند صباحى هم از درس ميرزا باقر زنجانى استفاده كرد؛ ولى استادان ثابت وى آقايان حكى و شاهرودى بودند.
و دوباره به ايران برگشت. مرحوم بروجردى پيغام دادند كه به بمبئى هندوستان برو؛ آن جا كسى را مى‌خواستند. به جهاتى قبول نكرد و نرفت و به قائن رفت تا در محلّ خود خدمتى كند. ده سال در آن جا بود و ديد محيط كوچك است و از وى استفاده نمى‌شود.
نهج‌البلاغه كه تمام شد، تفسير را شروع كرد. تا كنون جزء بيست و سوم قرآن را تفسير نموده است؛ يعنى هفت جلد ديگر مانده كه تمام بشود.
در خلال كار تفسير نهج‌البلاغه، چند كتاب هم براى اين كه تنوّعى بشود، به فارسى نوشت.
يكى شرح دعاى كميل است و يكى شرح دعاى جامعه زيارت كبيره است، يكى شرح خطبه فدك حضرت زهراست و يكى شرح خطبه حضرت رسول(ص) در غدير خم و يكى شرح دعاى عرفه امام حسين كه به فارسى چاپ شده‌اند.
ديگر كتاب فارسى ننوشت. شب و روز روى تفسير مشغول بود.
وابسته‌ها
مفتاح السعادة فی شرح نهج‌البلاغة