حقیقت، عبدالرفیع

عبدالرفيع حقيقت فرزند شادروان كريم رفيع‌زاده حقيقت، در روز هشتم مرداد سال 1313ش در شهر سمنان از مادرى به نام شهربانو متولد شد. در 6 ماهگى پدر خود را كه از تجار معروف بود، از دست داد و كفالت و سرپرستى‌اش به عهده يگانه عمويش، حاج محمد قاسم حقيقت و همسرش كه خاله او بود و بر حسب اتفاق فرزندى نداشتند، محول گرديد.

حقیقت، عبدالرفیع

نام	حقیقت، عبدالرفیع
نام‎های دیگر	رفیع، عبدالرفیع حقیقت
نام پدر
متولد	1313 ش
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار	خمخانه وحدت تاريخ جنبش‌های مذهبی ايران از کهن‌ترين زمان تاريخی تا عصر حاضر ستاره بزرگ عرفان شيخ نجم‌الدين کبرا در قرن ششم و هفتم هجری
کد مؤلف	AUTHORCODE4839AUTHORCODE

تحصیلات

تحصيلات ابتدايى و متوسطه را در سمنان به پايان رساند سپس مدت هفت سال از محضر آيت‌الله علامه محمد صالح حائرى مازندرانى (سمنانى)، از عالمان طراز اول عالم اسلام و صاحب كتاب نفيس «حكمت بوعلى سينا» كه در سمنان مقيم بود، به تحصيل علوم قديمه و رجال بهره برد و به اشاره ايشان، مقدمات مطالب تاريخ سمنان را فراهم كرد.ابتدا در وزارت فرهنگ، سپس در سازمان تامين اجتماعى و سرانجام در راديو و تلويزيون ملى ايران داراى مشاغل متعدد بود و آخرين سمت، سرپرستى گروه تاريخ راديو تلويزيون ملى بود (متن تحقيقى سريال سربداران را در اين هنگام تهيه و جهت سناريوسازى به سازمان مذكور ارائه داد كه بعدها به مرحله عمل درآمد).

تحصيلات عالى در رشته مديريت ادارى را در مدرسه عالى بازرگانى تهران و دوره‌هاى تخصصى تاريخ را در دانشگاه ادبيات دانشگاه تهران به پايان رساند و در سال1991م1370/ش نيز از دانشگاه يو سى ال اى كشور آمريكا لوح دكتراى تاريخ دريافت كرد.

فعالیت‌ها

وى مدت 6 سال سردبيرى مجله ادبى گوهر از سال 1352ش تا 1357ش و هفت سال سردبيرى مجله ارمغان را برعهده داشت و از سال 1356 تا 1369ش، مدت سيزده سال به سمت مدير عامل شركت مؤلف ات و مترجمان ايران كه با همكارى دانشمندان مشهور زمان، همانند شادروان استاد دكتر ذبيح الله صفا، دكتر نصرت الله كاسمى، مهندس ناصح ناطق، دكتر عزت‌الله تيزانداز و... تشكيل شده بود، انجام وظيفه نمود و در اين مدت، نزدیک به يكصد مجلد كتاب‌هاى تحقيقى ارزنده را انتشار داده است.

از سال 1357ش با تاسيس موسسه‌هاى فرهنگى: آزاد انديشان ايران، آفتاب حقيقت، موسسه پژوهشى و انتشاراتى كومش، كار تألیف و چاپ و نشر كتاب‌هاى تحقيقاتى پيرامون تاريخ، فرهنگ، عرفان و هنر ايران را دنبال كرد.

مديريت موسسه پژوهشى و انتشاراتى كومش، دبير انجمن ادبى آفتاب حقيقت، انجمن دانش‌پژوهان ايران، جمعيت سمنانيان مقيم مركز، انجمن كومشى‌هاى مقيم تهران و مديريت هيات مؤلفان و مترجمان ايران را می‌توان از جمله کاری‌های ایشان نام برد. وى همچنين صدها مقاله تحقيقى و سخنرانى‌هاى متعددى در كشورهاى آمريكا، اروپا، آسياى مركزى، قونيه، الجزاير، تركمنستان و پاكستان به انجام رسانده است.

تأليفات

مقالات و اشعارش از سال 1336ش در مجلات اطلاعات هفتگى، يغما، ارمغان، وحيد، سخن، آينده و هلال پاكستان و غيره به چاپ رسيده و نخستين كتاب وى تاريخ سمنان در فروردين 1341ش در تهران انتشار يافت و تاكنون تعداد آن به 108 مجلد رسيده است.

از مهمترين آثار او تاريخ نهضت‌هاى ملى ايران در پنج جلد، تاريخ نهضت‌هاى فكرى ايرانيان، تاريخ علوم و فلسفه ايرانى، تاريخ عرفان و عرفان ايرانى، نقش ايرانيان در تاريخ و تمدن جهان، نگين سخن شامل شيواترين آثار منظوم ادبيات پارسى و مجموعه‌هاى اشعار و كتاب‌هاى ديگر اشاره نمود.