جلوه‌های پنهانی امام عصر علیه‌السلام
جلوه‌هاى پنهانى امام عصر اثر حسين على‌پور افتخار در اين اثر، مؤلف با استفاده از روايات اهل‌بيت، مطالبى را در زمينه غيبت امام زمان و علل آن، فايده امام غايب، بررسى امكان تشرف از ديدگاه عقل و نقل و... به نگارش در آورده است.
| جلوه‌های پنهانی امام عصر علیه‌السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | علی‌پور، حسین (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | جلوه‌های پنهانی امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف |
| ناشر | مسجد مقدس جمکران |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1386 ش |
| چاپ | 3 |
| شابک | 978-964-6705-72-2 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - غیبت مهدویت - انتظار |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ع8ج8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
كتاب حاضر با پيش‌گفتارى درباره بررسى مسئله غيبت شروع شده و در سه بخش تحت عنوان علل غيبت، فوائد آن و امكان تشرف به حضور حضرت مهدى، ادامه پيدا كرده است.
گزارش محتوا
واحد تحقيقات مسجد مقدّس جمكران، تصحيح و ويرايش متن كتاب را انجام داده است.
يكى از موضوعات بسيار مهمى كه از دوران زندگى پيامبر گرامى اسلام تاكنون در جامعه اسلامى مورد بحث و گفتگو بوده است، موضوع غيبت حضرت مهدى(ع) - آخرين وصىّ و جانشين آن حضرت - مى‌باشد. از آن جايى كه اين موضوع از نظر پيامبر اكرم و ائمه معصومين(عليهم‌السلام) داراى اهميت فراوانى است، روايات و آثار زيادى از ايشان در اين باره رسيده كه از حيث كثرت در حدّ تواتر و بلكه مافوق آن است؛ به طورى كه از صدر اسلام تاكنون صدها اثر علمى، تاريخى و حديثى توسط علما و دانشمندان اسلام، اعمّ از شيعه و سنّى، درباره غيبت و مسئله مهدویت در اسلام به رشته تحرير در آمده است.
البته علما و دانشمندان اسلام، هر يك، از زاويه‌اى خاصّ، اين موضوع را تجزيه و تحليل كرده و گوشه‌اى از آن را بيان نموده‌اند. در اين راستا، كتاب حاضر نيز در صدد است كه اين موضوع مهمّ را به قدر امكان مورد بحث و بررسى قرار دهد، لذا در بخش نگرشى بر مسئله غيبت، بحث را با ارزيابى علل و اسباب غيبت آن حضرت آغاز مى‌كند.
در بخش علل و اسباب غيبت، مؤلف از سه دليل طبق حصر روايات به بررسى اين علل مى‌پردازد؛ از جمله علل، واقع شدن سنت هاى پيامبران درباره حضرت مهدى، خوف از كشته شدن و امتحان مردم مى‌باشد.
يكى از علل و اسباب غيبت امام زمان (عليه‌السلام) كه در روايات معصومين(عليهم‌السلام) آمده، اين است كه موضوع غيبت در اسلام چيز جديد و بى سابقه‌اى نيست، بلكه در امم پيشين نيز به صورت يك سنّت الهى جريان داشته است. از طرفى خداى متعال با ارسال پيامبران براى هدايت مردم، حجّت را بر همگان تمام كرده، و راه هر گونه عذر و بهانه جويى را بر افراد لجوج و بهانه‌گير بسته است.
چنانكه از روايات و اخبار استفاده مى‌گردد، امتحان و آزمايش به وسيله غيبت امام (عليه‌السلام) به چند جهت از شديدترين امتحان‌ها است:
جهت اول: اين كه، از رواياتى استفاده مى‌شود كه مؤمنين و افرادى كه در زمان غيبت آن حضرت به سر مى‌برند، از حيث درجه و مقام بر كسانى كه در زمان حضور پيامبر و ساير ائمه عليهم‌السلام بودند برترى دارند.
چنانچه در بخشى از كتاب، همگونى غيبت حضرت مهدى با غيبت انبياى گذشته را بررسى مى‌كند.
در مورد همگونى غيبت حضرت مهدى (عليه‌السلام) با غيبت انبيا(عليهم‌السلام)، علل و حكمت‌هايى در روايات بيان شده است كه با توجه به آن، قسمتى از اسرار غيبت روشن مى‌شود. به چند روايت در اين زمينه، اشاره مى‌كرده است.
در بخش بعدى كتاب از آثار و فوائد وجودى امام عصر سخن به ميان آمده است.
در بخش پايانى كتاب، امكان تشرف به حضور امام در زمان غيبت مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.
مؤلف بحث امكان تشرّف در زمان غيبت را با حديثى از امام صادق (عليه‌السلام) آغاز مى‌كند:
«امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: براى قائم (عليه‌السلام) دو گونه غيبت وجود داد: يكى از آن دو كوتاه و ديگرى طولانى مى‌باشد. ويژگى غيبت اول آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواصّ شيعيان كسى نمى‌داند. ويژگى غيبت دوم آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواص موالى و دوستان وى كسى نمى‌داند».
مؤلف درباره اين روايت مى‌گويد:
از اين روايت نكاتى استفاده مى‌شود كه شايان ذكر و متناسب با موضوع بحث است. البتّه قبل از بيان نكات، لازم است، بگوييم:
اولا: اين روايت از نظر سند صحيح است و تمام راويان آن از افراد موثّق هستند.
ثانياً: روايات به اين مضمون متعدّد است كه به خاطر رعايت اختصار به ذكر يكى از آن‌ها اكتفا كرديم.
اينك به طور اختصار نكات را بيان مى‌نماييم:
نكته اوّل: از جمله «للقائم غيبتان إحداهما قصيرة» استفاده مى‌شود كه حضرت قائم (عليه‌السلام) داراى دو گونه غيبت است؛ يكى از آن دو كوتاه و ديگرى طولانى است كه جمله «الاُخرى طويلة» اشاره به آن است.
در پايان كتاب چند بيتى را تحت عنوان صبح اميد ذكر كرده است.
منابع مقاله
متن و مقدمه كتاب