كتاب الرجال

كتاب الرجال، اثر تقی‎الدین حسن بن علی بن داود حلی (متوفی بعد 707ق)، با تحقیق سید محمدصادق آل بحرالعلوم

كتاب الرجال
كتاب الرجال
پدیدآورانتقی‌الدین حلی، حسن بن علی(نويسنده) بحرالعلوم، محمد صادق (محقق)
ناشرالشريف الرضي
مکان نشرايران - قم
چاپ1
موضوعحديث - علم الرجال

صحابه

محدثان - سرگذشتنامه
تعداد جلد1
کد کنگره
‏BP‎‏ ‎‏115‎‏ ‎‏/‎‏ت‎‏7‎‏ر‎‏3
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

کتابی است در علم رجال و معرفى راویان احادیث ائمه(ع) و بیان اعتبار و عدم اعتبار آن‎ها که به زبان عربی نوشته شده است.

این اثر، از کتاب‎هاى رجالى معتبر شیعه در آغاز قرن هشتم هجرى بشمار مى‎آید و با توجه به نسخه‎ها و منابع معتبرى که در اختیار مؤلف این کتاب بوده، از ارزش و اعتبار خاصى برخوردار شده است[۱].

ابن داود در مقدمه کتاب درباره انگیزه خود از نگارش مى‎فرماید: هنگامى که من به اصول فتاواى فقهى و فروع نظرى آن نگریستم و سعى بر نجات از تقلید و پیروى از فتاواى نقل‎شده نمودم، دیدم که راهى به‎جز بررسى روایات ائمه هدى(ع) نیست و آن‎هم ممکن نیست، مگر با استفاده صحیح از قواعد اصولى و توجه به نظریات اصحاب و فتاواى فرعى آن‎ها، تا بتوان راهى صحیح و موافق با حق را برگزید و مخالف آن را رها ساخت و این مهم امکان ندارد، مگر با شناخت علم رجال و تحقیق در احوال روات احادیث؛ لذا این مختصر را که حاوی گزیده کتاب رجال شیخ ابوجعفر و فهرست وی و تحقیقات کشی و نجاشی و... است، تصنیف نمودم[۲].

شهید ثانى درباره این کتاب مى‎فرماید: «کتاب رجال ابن داود، از تألیفات مهم و از تحقیقات ارزشمند ایشان بشمار مى‎آید. وی در این کتاب، شیوه‎ای نو و ابتکاری را به کار گرفته که تا آن زمان میان اصحاب سابقه نداشته است. هرکس آن کتاب را مطالعه نماید بر ارزش و اعتبار و عظمت مؤلف آن آگاهى خواهد یافت»[۳].

شیخ حر عاملى نیز در کتاب «أمل الآمل» درباره این کتاب مى‎فرماید: «ابن داود، تمام کتاب‎هاى رجالى قدما که به دستش رسیده را در کتاب آورده و مستند خود قرار داده است. ابن داود علاوه بر ترتیبى زیبا و تهذیبى جالب، مطالب آن کتاب‎ها را نیز آورده است[۴].

ساختار

کتاب با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز و مطالب در دو بخش، سامان یافته است: بخش اول، در ممدوحین و رواتى که موثق و معتبر شناخته شده‎اند و بخش دوم، در رواتى که ضعیف و غیر معتبر شناخته شده‎اند.

ابن داود در این کتاب، با شیوه‎اى نو و ابتکارى در ترتیب روات و بیان آدرس مستند خود به‎صورت رمز، مجموعه‎اى ارزشمند و گران‎بها را به وجود آورده است. وی تمام اسامى را به‎ترتیب حروف الفبا آورده و این ترتیب را تا آخر حروف هر اسمى رعایت کرده است. این شیوه تا آن زمان میان علما بى‎سابقه بوده و ابن داود اولین رجالى است که ترتیب کتاب رجال خود را به این شکل آورده است. وى در این کتاب فقط نام شخصیت‎هاى قبل از شیخ طوسى را آورده و کمتر به متأخرین از ایشان اشاره دارد»[۵].

برخی از منابعی که وی در نگارش این اثر، به آنها استناد کرده است، عبارتند از:

  1. الرجال و الفهرست: نوشته شیخ طوسى؛
  2. رجال کشى: نوشته ابوعمرو محمد بن عمر بن عبدالعزیز کشى؛
  3. رجال نجاشى: نوشته شیخ ابوالعباس احمد بن على بن احمد نجاشى؛
  4. رجال برقى: نوشته ابوجعفر احمد بن محمد بن خالد برقى؛
  5. رجال ابن غضائرى: نوشته شیخ ابوالحسن احمد بن ابى‎عبدالله الحسین بن عبیدالله غضائرى؛.
  6. رجال عقیقى: نوشته شریف على بن احمد بن على بن محمد عقیقى؛
  7. رجال ابن عقده: نوشته شیخ ابوالعباس احمد بن محمد بن سعید بن عبدالرحمان بن زیاد، معروف به ابن عقده.
  8. رجال فضل بن شاذان: نوشته ابومحمد فضل بن شاذان نیشابورى؛
  9. رجال ابن عبدون: نوشته شیخ ابوعبدالله احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز، معروف به ابن عبدون[۶].

گزارش محتوا

در مقدمه محقق، زندگی‎نامه مفصلی از نویسنده، ارائه گردیده است[۷].

در مقدمه نویسنده، به انگیزه نگارش و رموز استفاده‎شده در کتاب، اشاره شده است. نویسنده در این مقدمه، سند خود را به هریک از کتاب‎هاى رجالى که از آنها در کتاب استفاده کرده و به آنها استناد نموده است، آورده؛ تا به این طریق، نقل‎هاى کتاب، همه مستند و معتبر شود و بر اعتبار مطالب کتاب بیفزاید[۸].

از جمله ویژگی‎های ارزشمند این اثر که به اعتبار آن افزوده، آن است که نویسنده، توثیق یا تضعیف خود را مستند به یکى از کتاب‎هاى رجالى معتبر کرده و براى کوتاه‎تر شدن جملات کتاب، بسیارى از کلمات را به‎صورت رمز آورده است که اینک به برخى از آن‎ها اشاره مى‎کنیم:

  1. رجال کشى: کش؛
  2. رجال نجاشى: جش؛
  3. رجال شیخ طوسى: جخ؛
  4. الفهرست: ست؛
  5. برقى: قى؛
  6. على بن احمد عقیقى: عق؛
  7. ابن عقده: قد؛
  8. فضل بن شاذان: فش؛
  9. ابن عبدون: عب؛
  10. غضائرى: غض؛
  11. محمد بن بابویه: یه؛
  12. ابن فضال: فض.

وی براى هریک از ائمه(ع) نیز یک حرف از نام آنها را علامت قرار داده است[۹].

ابن داود در پایان کتاب، 17 فصل و 9 تنبیه آورده و در آن‎ها، نکات بسیار سودمند و مفید رجالى را ذکر کرده است؛ مانند اسامى افرادى که واقفى، فطحى، زیدى، عامى، کیسانى، ناووسى، غلات، ضعیف، مضطرب، منکر، فاسد المذهب، جاعل حدیث، لعنت یا نفرین‎شده و یا مجهول بوده‎اند و افراد ثقه‎اى که از ضعفا نقل حدیث کرده‎اند را به‎صورت فهرست‎هاى جداگانه آورده و در پایان نیز، 35 کنیه از روات ضعیف را برشمرده است[۱۰].

با تمام ارزش و اعتبار این کتاب، نقدهایی نیز بر آن شده است و برخی نیز به آن نقدها، پاسخ گفته‎اند که به برخی از آن‎ها، اشاره می‎شود:

  1. سید مصطفى تفرشى در کتاب «نقد الرجال» درباره این کتاب مى‎گوید:«کتاب رجال ابن داود از ترتیب خوبى برخوردار است، ولى غلط‎هاى فراوانى نیز در آن وجود دارد».
  2. مولى عبدالله شوشترى در شرح «تهذيب الأحكام» مى‎گوید: «کتاب ابن داود را من قابل اعتماد ندیدم؛ زیرا اشکالات فراوانى را در آن یافتم، مانند اشتباه در نقل سخن قدما و یا بررسى روات و یا تعیین آن‎ها و این نکته با کمى دقت در این کتاب آشکار مى‎شود».
  3. علامه محقق ابوالهدى کلباسى اصفهانى در کتاب «سماء المقال في تحقيق علم الرجال»، اشتباهات کتاب ابن داود را شمرده و مشخص نموده است[۱۱].

شیخ حر عاملى در کتاب «أمل الآمل» مى‎گوید: «مراد از اشتباهات ابن داود، اعتراضات ایشان بر علامه حلى است». سید محسن امین در کتاب «أعيان الشيعة» مى‎گوید: «دلیل اشتباهات کتاب، رمزى بودن برخى کلمات است». صاحب ریاض مى‎فرماید: «دلیل اشتباهات کتاب، اختلاف نسخه و اشتباه نساخ بوده است». مولى ابوعلى حائرى در کتاب «منتهى المقال في الرجال» مى‎گوید: «احتمالا دلیل اشتباهات کتاب، بد خط بودن ابن داود بوده، ولى اعتراضات ایشان به علامه، اکثرا صحیح بوده است».

اما صاحب رياض العلماء مى‎فرماید: «من خط ایشان را دیده‎ام؛ ایشان داراى خطى زیبا بوده‎اند» و شیخ عباس قمى مى‎فرماید: «خط ابن داود مانند نامش زیباست». محدث نورى مى‎فرماید: «خط ابن داود مانند نامش زیبا و خوب بوده است و اکثر اصحاب، با این کتاب مانند دیگر کتب رجالى برخورد کرده‎اند و آن را معتبر دانسته‎اند»[۱۲].

نتیجه اینکه این دیدگاه بهتر به نظر مى‎رسد؛ زیرا با توجه به اعتبار و شهرت علمى مؤلف و دسترسى داشتن ایشان به بسیارى از منابع غنى رجالى، صحیح نیست که به دلیل برخى اشتباهات بخواهیم از این کتاب دست بکشیم و یا از امتیازات و ویژگی‎هاى آن محروم شویم و بهتر آن است که آن را در ردیف دیگر کتاب‎هاى رجالى بشمار آورده و در تحقیقات رجالى به آن هم مراجعه شود[۱۳].

وضعیت کتاب

فهرست مطالب، در انتهای کتاب آمده است.

پاورقی‎ها توسط محقق نوشته شده و در آن‎ها، توضیحاتی پیرامون برخی از اعلام مذکور در متن، ارائه گردیده است.

پانویس

  1. ر.ک: راسخون
  2. ر.ک: همان؛ مقدمه مؤلف، ص25
  3. ر.ک: راسخون
  4. ر.ک: همان
  5. ر.ک: همان
  6. ر.ک: همان؛ مقدمه مؤلف، ص25-26
  7. ر.ک: مقدمه محقق، 5-24
  8. ر.ک: راسخون؛ مقدمه نویسنده، ص25-28
  9. ر.ک: راسخون
  10. ر.ک: همان؛ متن کتاب، ص286-312
  11. ر.ک: راسخون
  12. ر.ک: همان
  13. ر.ک: همان

منابع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. پایگاه اطلاع‎رسانی راسخون، برگرفته در 24 دی‎ماه 1390

وابسته‌ها

الرجال (حلی)