نوید امن و امان
نويد امن و امان، اثر آيت‌الله لطفالله صافى گلپايگانى، مجموعه مطالب و مقالاتى درباره شخصيت و ويژگى‌هاى غيبت و ظهور امام مهدى(عج) مى‌باشد كه به زبان فارسى و در سال 1389ق، نوشته شده است.
| نوید امن و امان | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | صافی گلپایگانی، لطفالله (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | پیرامون بشارتهای قرآن مجید، فلسفه غیبت، طول عمر و شرح ولادت حضرت مهدی(عج) |
| ناشر | دفتر تنظيم و نشر آثار آیت‌الله صافی گلپایگانی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1386 ش |
| چاپ | 20 |
| موضوع | محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - احادیث
محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - جنبههای قرآنی محمد بن حسن(عج)، امام دوازدهم، 255ق. - غیبت مهدویت - انتظار |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/4 /ص2ن9* |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
مقدمه مؤلف در بيان موضوع كتاب، آغازگر مباحث بوده و مطالب، در چهار بخش ارائه شده است.
نويسنده با بهره‌گيرى از قرآن، منابع روايى شيعه و سنى و نوشته‌هاى درباره امام مهدى(عج)، به بررسى و تبيين ابعاد مختلف زندگى و امامت امام مهدى(عج) پرداخته است.
برخى از عناوين مهم كتاب، عبارتند از: بشارت‌هاى قرآن و احاديث به ظهور امام مهدى(عج)، مشخصات و اوصاف امام مهدى(عج) در احاديث شيعى و كتب اهل سنت، اسامى جمعى از علماى اهل سنت كه به ولادت و حيات امام مهدى(عج) اعتراف نموده‌اند، اسرار و فلسفه و فوايد امام غايب، بررسى و تبيين طول عمر امام مهدى(عج) و بقاى نيروى جوانى وى، چگونگى ولادت امام مهدى(عج) و عقيده به ظهور و قيام مدعيان مهدويت.
گزارش محتوا
بخش اول، مربوط به بيان و بررسى بشارت‌هاى آيات و روايات پيرامون ظهور حضرت مهدى(عج) مى‌باشد.
نويسنده تفاوت عمده مكتب انبياء و پيامبران الهى(ع) با ساير مكاتب را ايمان به غيب معرفى كرده و معتقد است كه اديان آسمانى شرط قبول اعمال صالح را ايمان به غيب دانسته و تعديل اخلاق و تكامل فضايل انسانى را وابسته به آن مى‌شمارند. ايمان به ظهور حضرت مهدى(عج) و مصلح آخرالزمان نيز از جمله مطالب غيبى است كه پيامبر اسلام(ص) از آن خبر داده و تمام فرق اسلامى بر آن اجماع نموده‌اند.
نويسنده، معتقد است كه ايمان به ظهور آن حضرت(عج) و جهان‌گير شدن دين اسلام، به آيات متعددى از قرآن، متواترترين روايات و قوى‌ترين اجماعات اتكاء و استناد دارد؛ ازاين‌رو، تحت چهار عنوان: آيات قرآن، اجماع و اتفاق مسلمين، روايات اهل سنت و احاديث شيعه، اين مطلب را مطرح و بررسى كرده است.
وى بر اين نكته اشاره دارد كه موضوع جانشينى پس از پيامبر(ص)، هم در آيات و هم در روايات ذكر شده و با اينكه سياست‌هاى حكام وقت، نقل و بيان اين مدارك و اخبار را ممنوع و به‌شدت مؤاخذه مى‌كرد، به قدرى كه در اين موضوع احاديث و اخبار معتبر ضبط گرديده است، در كمتر مسئله‌اى از مسائل اسلامى، حديث و خبر وارد شده است.
براى اثبات اين مطلب، به يك سلسله احاديث از كتب اهل سنت كه دلالت بر عدد، اشخاص و نام‌هاى امامان(ع) دارد و همان طور كه علما و شارحان اين احاديث بيان كرده‌اند، از اخبار مبشّر به حضرت مهدى(عج) مى‌باشند، اشاره شده است كه به باور نويسنده، با هيچ‌يك از مذاهب مسلمين در گذشته و حال، جز مذهب شيعه اثناعشرى انطباق ندارد.
نويسنده، اين گمان كه ايمان و عقيده به ظهور حضرت مهدى(عج) اختصاص به شيعه داشته و مصادر و مدارك آن، فقط كتب و روايات شيعه بوده و احاديث وارده از طريق اهل سنت و جماعت، تأليفات علما و محدثين معروف ايشان در اين موضوع بى‌اطلاع باشند را بى‌اساس دانسته و لذا به‌طور اختصار، آيات، روايات و اسامى و كتب كسانى از اهل سنت كه اين احاديث را روايت كرده‌اند، عنوان و بررسى كرده است.
بخش دوم، دربردارنده مجموعه مقالات و مطالبى است كه پيرامون اسرار و فلسفه غيبت نوشته شده‌اند.
نويسنده معتقد است كه ما محتاج به دانستن سر غيبت امام زمان(عج) نيستيم و اگر هم نتوانستيم به هيچ‌يك از اسرار آن برسيم، در ايمان به آن بايد جزم و قطع داشته باشيم و ميان علم ما با واقع شدن يا نشدن آن، هيچ رابطه‌اى وجود ندارد؛ بااين‌حال، وى برخى از فوايد، منافع و امورى كه ارتباط با غيبت آن حضرت داشته و معتقد است استناد غيبت به آن‌ها عقلا و عرفا صحيح است را مورد بررسى قرار داده است. اين امور عبارتند از: بيم از كشته شدن، به گردن نداشتن بيعت، تلخيص و امتحان، آماده شدن اوضاع جهان و خروج مؤمنان از صلب كافران.
وى در پاسخ به اين سؤال كه مصلحت تولد حضرت مهدى(عج)، قرن‌ها پيش از ظهور آن حضرت چيست؟ پاسخ‌هاى متعددى را بيان كرده است، از جمله اينكه فايده وجود امام(ع)، منحصر به ظهور و قيام ايشان در آخرالزمان و دخل و تصرف ظاهرى در امور نيست، بلكه يكى از فوايد وجودى ايشان، امان خلق از فنا و زوال به اذن خدا و همچنين بقاى شرع و حفظ حجت‌ها و بيّنات خداست.
چرا غيبت صغرى امتداد نيافت؟ سؤال ديگرى است كه در اين بخش، مفصلا پاسخ داده شده است.
بخش سوم، طول عمر حضرت مهدى(عج) را مورد تحليل و بررسى قرار داده است. نويسنده ابتدا امكان طول عمر را از نظر علوم و دانش‌هاى عصر، مانند علم پزشکى و زيست‌شناسى و اطلاعاتى كه از احوال ساير مخلوقات در دست مى‌باشد، با مقايسه انسان به آن‌ها، مورد توجه قرار داده و سپس، مراجعه به اديان آسمانى نموده و در امكان و صحت آن، از منظر عقايد دينى، سخن گفته است.
وى معتقد است كه علوم امروز، امكان طول عمر را كاملا تأييد كرده و كوشش بشر را در اين راه، كوشش نتيجه‌بخش و موفقيت‌آميز مى‌شناسد و براى طول عمر، حد و اندازه‌اى معلوم نكرده است. همه اديان نيز از عمر بسيار طولانى جمعى از افراد بشر خبر داده‌اند.
به باور وى، اگر كسى تواريخ ملل و جرايد تمام كشورهاى دنيا را در اختيار داشته باشد، به آمارهاى جالب و اطلاعات مهمى در رابطه با طول عمر بشر دست خواهد يافت.
آخرين بخش، اختصاص دارد به شرح و بيان چگونگى ولادت حضرت مهدى(عج).
نويسنده، معتقد است علاوه بر آنكه عموم علماى حديث، تاريخ‌نگاران و صاحبان كتاب‌هاى تراجم شيعه اثناعشرى، واقعه ولادت آن حضرت را بر اساس مدارك و مصادر صحيح، ثبت و ضبط كرده و در عصر امام عسكرى(ع) و غيبت، افراد بسيارى آن حضرت را زيارت كرده‌اند، گروه بسيارى از مشاهير علماى اهل سنت نيز ولادت ايشان و شرح و تفصيلات آن را در كتب خويش ذكر نموده‌اند كه به برخى از آن‌ها اشاره شده است.
در پايان، ادعاى برخى از منكرين مهدويت از اهل سنت، مطرح و مورد نقد قرار گرفته است.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در انتهاى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع و در مواردى نيز به توضيح و تشريح مطالب متن پرداخته است.
منابع مقاله
1. مقدمه و متن كتاب؛
2. پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(ع) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع‌رسانى اسلامى مرجع، ج 2 ص 755.