تحریم دو حکم حلال
تحریم دو حکم حلال؛ بررسی و نقد حکم تحریم متعه حج و ازدواج موقت، ترجمه فارسی کتاب «رسالة في المتعتين» تألیف سید علی حسینی میلانی، توسط هیئت تحریریه مرکز حقایق اسلامی است.
تحریم دو حکم حلال | |
---|---|
پدیدآوران | حسینی میلانی، علی (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | بررسی و نقد حکم تحريم متعه حج و ازدواج موقت |
ناشر | مرکز الحقائق الإسلامية |
مکان نشر | ايران - قم |
سال نشر | مجلد1: 1389ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-600-5348-35-4 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
در ابتدای کتاب، مقدمهای از مرکز حقایق اسلامی افزوده شده که در آن، به موضوع و اهمیت کتاب اشاره شده است.[۱]
در این اثر، ترجمهای نسبتا شیوا و رسا و تا اندازهای آزاد ارائه شده است. بهمنظور آشنایی با سبک و نوع ترجمه، به گوشهای از متن عربی و ترجمه فارسی آن، اشاره میشود: «متعة الحج: أن ينشئ الإنسان بالمتعة إحرامه في أشهر الحجّ من الميقات، فيأتي مكة و يطوف بالبيت، ثمّ يسعى، ثمّ يقصِّر و يحلّ من إحرامه، حتّى ينشئ في نفس تلك السفرة إحراماً آخر للحجّ من مكة و الأفضل من المسجد الحرام و يخرج إلى عرفات، ثمّ المشعر... إلى آخر أعمال الحج... فيكون متمتّعاً بالعمرة إلى الحجّ و إنّما سمّي بهذا الاسم لما فيه من المتعة؛ أي اللذّة بإباحة محظورات الإحرام في تلك المدّة المتخلّلة بين الإحرامين و هذا ما حرّمه عمر و تبعه عليه عثمان و معاوية و غيرهما».[۲]
«متعه حج چیست؟ منظور از متعه حج این است که انسان در ماههاى حج به قصد انجام حج تمتع از میقات، لباس احرام بپوشد، سپس به خانه خدا بیاید و طواف کند و پس از سعى بین صفا و مروه، تقصیر نماید و از احرام درآید. آنگاه در همان سفر، دوباره از مکه لباس احرام بپوشد و مُحرِم شود؛ هرچند بهتر است که از مسجد الحرام مُحرِم شود. سپس بهسوى عرفات و مشعر الحرام برود و اعمال حج را تا پایان بهجاى آورد. با این اقدام، حج تمتع و عمره آن را انجام داده است. واژه «متعه» به معناى بهره و لذت بردن است. از آنجا که در این نوع حج، انجام امور ممنوع در حال احرام و لذت بردنها، در فاصله زمانى میان دو احرام مباح مىشود، از آن به متعه حج یاد مىشود».[۳]
فهرست مطالب، در ابتدا و کتابنامه منابع، در انتهای آن آمده است.
در پاورقیها علاوه بر ذکر منابع.[۴]، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- حسینی میلانی، سید علی، «رسالة في المتعتين»، قم، مرکز حقایق اسلامی، 1385.