آبی، حسن بن ابیطالب
عزالدين حسن يوسفى فرزند ابوطالب، معروف به فاضل آبى (منسوب به آبه آوه) و مكنّى به ابن الزبيب يا ابن ربيب، فقيه امامى سده 7ق مى‌باشد.
| نام | آبی، حسن بن ابیطالب |
|---|---|
| نام‌های دیگر | یوسفی، عزالدین حسن بن ابوطالب
ابن‌الزبیب، عزالدین حسن فاضل آبی، زی‍ن‌ال‍دی‍ن حسن بن ابیطالب یوسفی، حسن بن ابیطالب آوی، حسن بن ابیطالب |
| نام پدر | ابوطالب |
| متولد | سده 7ق |
| محل تولد | آوه ساوه |
| رحلت | |
| اساتید | حلی، جعفر بن حسن |
| برخی آثار | کشف الرموز في شرح المختصر النافع |
| کد مؤلف | AUTHORCODE178AUTHORCODE |
اساتید
وى از افاضل شاگردان جعفر بن حسن بن يحيى بن حسن بن سعيد هذلى، معروف به محقق حلى بوده و با وى در بسيارى از مسائل، مباحثات حادّ داشته است.
آبى در برخى از مباحث فقه، آراى تازه‌اى ابراز كرده، از جمله، اقامه نماز جمعه را در عصر غيبت حرام مى‌شمرده و نيز بهره زوجه را از ميراث زوج، حتى در صورت داشتن فرزند از ميت، شامل زمين نمى‌دانسته است. فتواى اخير، تا آن دوران اختلاف مشهور بود، ولى پس از وى، رأى بسيارى از فقها در اين مورد بر همان قرار گرفت و نظر مشاهير متأخران نيز همان است.
آثار
اثر مشهور آبى در فقه، كشف الرموز در شرح مختصر نافع استادش محقق حلى است. وى در سال 672ق از تأليف اين کتاب فراغت يافت.
وفات
تاريخ وفات او معلوم نيست.
منابع مقاله
- مولوى، محمدعلى، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج1، ص71، مدخل: آبى.
- دائرةالمعارف تشيع، ج1، ص7، مدخل: آبى