عشر قصاید و اشعار
عشر قصائد و اشعار، رساله‌اى است منظوم، از بوعلى، به زبان عربى و در موضوعات پراكنده‌اى همچون نفس، فلسفه عمر، پيرى و حكمت و زهد و...
| عشر قصاید و اشعار | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (نويسنده) |
| ناشر | کتابخانه عمومی آیت‌الله‌مرعشی نجفی(ره) |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1405 ق |
| چاپ | 2 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
ساختار
رساله، در ذيل ده عنوان و در قالب شصت و چهار بيت، مرتب شده است.
گزارش محتوا
مباحثى كه در رساله مطرح شده‌اند، اجمالا، عبارتند از: نفس؛ پيرى و حكمت و زهد؛ فلسفه عمر؛ راه زندگى؛ دوستى و زندگى و كرم؛ نفس و حكمت؛ گلايه ابوطالب علوى و پاسخ شيخ به او؛ سخنى با حسودان؛ سخنى در گلايه از روزگار؛ سخن وى در خمريات.
تفصيل پاره‌اى از مطالب مزبور، عبارت است از:
| سحر گرديد شام كامرانى | سرآمد فصل پر شور جوانى | |
| ميان چهره‌ات شد آشكارا | نشان صبح پيرى ناگهانى» | |
| ز خواب كودكى برخيز تا كى | در اين خواب گران خواهى بمانى | |
| آن كه دارد از جهان چشم بقا | مى‌كند قصد محالى ناروا | |
| بس ز جور روزگارم شكوه باشد اى خدا | كو به نو نو گشتنش فرسوده اعضاى مرا | |
| رنج‌ها با هم به سوى جان من رو كرده‌اند | گويى آنها آهنند و جان من آهن‌ربا | |
| هر كه بگزيند در اين دنيا رهى پاك و درست | سرزنش‌هاى حسودان پيش او سست است سست | |
| جان تو چون شيشه و علم تو مانند چراغ | روغن آن را بگير از حكمت يزدان سراغ | |
| گر برافروزى تو آن را، زنده‌اى، پاينده‌اى | گر كه خاموشش بدارى، مرده‌اى، بازنده‌اى | |
| آنچه ترسا را بود آيين و دين | ساقى اندر وصف مى دارد به لب | |
| باده با پيمانه و با دُرْد آن | متحد مانند ابن و روح و اب |
توجه: مضامين فوق را بوعلى به عربى سروده‌اند و اين حقير با ذوق ناچيز خود آنها را به نظم فارسى برگردانده‌ام.