دستغیب، سید عبدالعلی
سيد عبدالعلى دستغيب، در16 آبان 1310ش، در شيراز به دنيا آمد. پدرش، سيد جواد، واعظ و سپس كارمند وزارت معارف (فرهنگ و آموزش و پرورش بعدى) در شهرستان‌هاى فيروزآباد و جهرم بود. عبدالعلى، تحصيلات ابتدايى و دوره اول متوسطه را در فيروزآباد و جهرم انجام داد، سپس وارد دانشسراى مقدماتى شيراز شد و پس از فراغت از تحصيل، به تدريس در دبستان‌هاى كازرون و نورآباد ممسنى پرداخت.
| نام | دستغیب، عبدالعلی |
|---|---|
| نامهای دیگر | دستغیب شیرازی، عبدالعلی
دستغیب، سید عبدالعلی بن سید جواد |
| نام پدر | |
| متولد | 1310 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE943AUTHORCODE |
وى پس از28 مرداد سال 1332، به دليل فعاليت سياسى، بازداشت شد و يك سال را در زندان شيراز گذراند. دستغيب پس از آزادى از زندان، به علت ممنوعيت از مشاغل دولتى، به كار در دفتر اسناد رسمى و روزنامه‌هاى محلى شيراز پرداخت و مدت سه سال نيز كارمند غير رسمى اداره بهداشت بود.
دستغيب در سال 1337، براى ادامه تحصيل به تهران رفت و وارد دانشسراى عالى شد. پس از گذراندن دوره سه ساله دانشسراى عالى در رشته فلسفه و علوم تربيتى، فوق ليسانس همين رشته را ادامه داد، اما به دليل موانعى درس را رها كرد. از آن پس تا سال 1359 به تدريس ادبيات، نقد ادبى و جامعه‌شناسى هنر در دبيرستان‌ها، مدارس عالى و دانشسراهاى مقدماتى در شيراز و تهران پرداخت. وى در سال 1359، به درخواست خود بازنشسته شد و از آن پس توانست وقت بيشترى را به مطالعه و نگارش اختصاص دهد.
عبدالعلى دستغيب، از سال 1326 در روزنامه‌هاى شيراز همچون پارس و بهار ايران و سپس در مجله‌ها و روزنامه‌هاى تهران همچون اطلاعات، كيهان، سخن، فردوسى، نگين، روشنفكر، اميد ايران، پيام نوين، راهنماى كتاب، آينده، آدينه، كلك، كيهان فرهنگى، نيستان و ادبيات داستانى، مقاله‌ها و مطالب متعددى در زمينه‌هاى تاريخ، فلسفه، جامعه‌شناسى و هنر نوشته است.
آرا و گرايش‌هاى خاص
دستغيب، معتقد است كه هيچ اثر هنرى و ادبى در خلأ به وجود نمى‌آيد، بلكه نويسنده در ارتباط با مردم است كه دريافت‌هايى به دست مى‌آورد و آن را مى‌نگارد؛ يعنى آن‌ها را از فيلتر احساسات و عواطف خويش عبور مى‌دهد.
از دستغيب، نزديك به چهل كتاب منتشر شده است. وى در سال 1374، از سوى وزارت فرهنگ و ارشاداسلامى، به‌عنوان منتقد نمونه برگزيده شد و لوح سپاس خدمات فرهنگى دريافت كرد. همچنين، در سال 1382، طى مراسمى در صدا و سيما، به‌عنوان چهره ماندگار در رشته نقد ادبى شناخته شد و موفق به دريافت لوح تقدير و جايزه گرديد.
تأليفات
1. به‌سوى داستان‌نويسى بومى، در زمينه نقد ادب و هنر؛
2. تحليلى از شعر نو فارسى؛
3. ترجمه «چرا مسيحى نيستم؟»؛
4. ترجمه شامگاه بت‌ها؛
5. ترجمه طوفان اثر شكسپير، با همكارى دكتر دولت‌شاهى؛
6. چهار سوار سرنوشت؛
7. سايه روشن شعر نو فارسى؛
9. فلسفه تاريخ هگل؛
10. فلسفه شعر پهناور؛
11. فلسفه ماركس؛
12. فلسفه نيچه؛
13. هنر و واقعيت درآئينه نقد؛
14. هيدگر و شاعران؛
15. حافظشناخت؛
16. مستى‌شناسى حافظ.