نواب لاهیجی، محمدباقر
ميرزا محمدباقر لاهيجى بن محمد، مشهور به نوّاب، از عالمان بزرگ قرن سيزدهم هجرى و هم دوره فتحعلى‌شاه قاجار بود. وى در حكمت يدى طولا داشت و در نجوم نيز مهارتى بسزا داشته و در تفسير قرآن واحد زمان خود بوده است. وى از موطن خود لاهيجان به اصفهان مهاجرت كرد. او مدتى به عنوان وزير از سوى جعفرخان زند منصوب گشت و بعد از وفات جعفرخان به تدريس علوم عقلى مشغول شد. وى به شيراز نيز مسافرت و حرم شاه چراغ را زيارت كرده است. نواب چنان كه از شرح نهج‌البلاغه‌اش برمى‌آيد، حكيمى عارف بوده است، زيرادر ذيل خطبه‌هايى كه در توحيد است، شرح كلامى و فلسفى مفصل و جالبى دارد و در سراسر خطبه‌ها مشرب عرفانى خود را نشان مى‌دهد.
| نام | نواب لاهیجی، محمدباقربن محمود |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1240 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4627AUTHORCODE |
آثار
تحفة الخاقان فى تفسير القرآن، شرح نهج‌البلاغه.
درباره لاهيجى بيش از اين به اطلاعى دست نيافتيم، علاوه بر اين كه سال تولد و درگذشت وى نيز دانسته نيست.
وابسته‌ها
[[نهج‌البلاغه: و بهامشه شرح الفارسی المنقول من منهاج البراعه و شرح النواب اللاهیجی مع دیوان المنسوب الی امیر المومنین علیه السلم و ترجمه الدیوان منقول من شرح الدیوان للمیبدی]]