ابن شاذان، محمد بن احمد
ابوالحسن محمد بن احمد بن على قمى معروف به ابن شاذان قمى، در ميانه سال‌هاى 374 تا 460 در قيد حيات بوده است. بنابراين او از علماى قرن چهارم و پنجم هجرى است.
| نام | ابن شاذان، محمد بن احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ق‍م‍ی، ابوالحسن محمد بن احمد
ق‍م‍ی، محمد بن احمد |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE2362AUTHORCODE |
اولين محلى كه براى زندگى او ذكر شده شهر كوفه است كه در آنجا در سال 374 هجرى از حسين بن احمد روايت شنيده است.
اين نام مشترك بين دو نفر است: محمد بن احمد بن شاذان قمى كه فرد مورد بحث ما است و ابوالفضل، على بن حسن بن شاذان كه از علماى اهل سنت است و صاحب تأليفاتى نيز مى‌باشد.
ابوالحسن ابن شاذان قمى از محدثان شيعه است كه از افراد فراوانى روايت نقل كرده و محضر بسيارى از علماى شيعه و سنى را درك كرده است.
اساتيد
برخى مشايخ او عبارتند از: پدرش احمد بن على، كه از علما و مؤلفين شيعه بوده و ابن رئاب کتاب «فضائل أمير المؤمنين عليه‌السلام» را از او نقل كرده است، ابن قولويه صاحب کتاب شريف «كامل الزيارات» كه دايى ابن شاذان است، شيخ صدوق، هارون بن موسى تلعكبرى و...
شاگردان
از جمله شاگردان و روات احاديث ابن شاذان مى‌توان به بزرگانى چون شيخ طوسى، نجاشى صاحب رجال و كراجكى مؤلف كنز الفوائد اشاره نمود.
آثار
آنچه از تأليفات ابن شاذان به دست آمده عبارت است از: بستان الكرام، البيان في رد الشمس لأمير المؤمنين عليه‌السلام، المناقب (غير از مأة منقبه)، إيضاح دفائن النواصب.