میرزاده اهری، عباس
سيد عباس ميرزاده اهرى، (ح 1358- 1400 ق) از روحانیون و نويسندگان حوزه علميه قم بود.
تولد
سيد عباس ميرزاده فرزند سيد محمد اهرى، اصالتا اهل «ميركند» اهر بود. وی در حدود سال 1358ق در اهر- واقع در استان آذربايجان شرقى- به دنیا آمد.[۱]
فرزندان
او از چند همسرى كه انتخاب كرده بود، دارای سه پسر به نامهای : 1- سيد كاظم 2- سيد رضا 3- سيد مرتضى و پنج دختر بود.
وفات
ميرزاده در اوايل سال 1359ش (1400ق) در چهارراه حسنآباد «شهريار» در اثر تصادف از دنیا رفت. پيكرش به قم حمل و در قبرستان بقيع دفن شد.[۲]
اساتید
در اهر و تبریز
سيد عباس، بخشى از مقدمات را نزد شيخ يدالله دهقان در اهر آموخت. سپس در سال 1338 ش به تبريز رفت و در حوزه آن ديار نزد آقايان: سيد حبيب موسوى (ساكن بستانآباد)، ميرزا محمد آصفى، ميرزا رسول شاهدى و سيد رضا مرندى به تكميل مقدمات و ادبيات پرداخت.[۳]
در قم
او در سال 1342 ش به قم مهاجرت کرد و سطح را نزد حضرات آیات ناصر مكارم شيرازى، جعفر سبحانى تبريزى و على دوانى به اتمام رساند. سید عباس، دروس خارج را فقط از محضر آيتالله سيد كاظم شريعتمدارى فرا گرفت.[۴]
عضویت در نشریات فرهنگی
وى روى به راهنمايى نسل جوان آورد و از راه قلم و زبان به بيان حقايق و آشنايى جوانان با مذهب همت گماشت. از جمله كارهاى فرهنگى ايشان می‌توان به: عضويت در هيئت تحريريه مجله «نسل نو»، عضويت در هيئت تحريريه مجله «پيام شادى» و از اعضاى مؤسس مجله «غذاى فكرى براى نسل جوان» بود، اشاره كرد. او مقالات فراوانی در مجلات مذكور نوشت.[۵]
آثار
- نهجالبلاغة چيست؟ (ترجمه كتاب ما هو نهجالبلاغة؟اثر علامه سيد هبةالدين شهرستانى)؛
- همكارى در تأليف کتاب تجليگاه ولايت.[۶]
پانویس
منابع مقاله
جواهر کلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، انصاریان، چاپ اول، قم، 1424 ق.