مرزبان‌نامه

مرزبان‎نامه، کتابی است منسوب به مرزبان بن رستم بن شهریار که توسط شهاب‎الدین احمد بن محمد بن عرب‎شاه، به عربی ترجمه و در آن تصرفاتی صورت گرفته و اشعار عربی و احادیث اسلامی، بدان افزوده شده است.

مرزبان‎نامه
نام کتاب مرزبان‎نامه
نام های دیگر کتاب مرزبان نامه. عربي
پدیدآورندگان مرزبان بن رستم (نويسنده)

ابن عرب شاه، احمد بن محمد (تعريب)

زبان عربي
کد کنگره ‏PIR‎‏ ‎‏5198‎‏ ‎‏/‎‏م‎‏4043
موضوع نثر عربي - قرن 9ق. - ترجمه شده از فارسي

نثر فارسي - قرن 7ق. - ترجمه شده به عربي

ناشر مؤسسة الإنتشار العربي
مکان نشر لبنان - بيروت
سال نشر مجلد1: 1997م ,
کد اتوماسیون AUTOMATIONCODE14374AUTOMATIONCODE

این کتاب، دربردارنده داستان‎ها و حکایت‎های بسیار کهن می‎باشد و باور بر این است که این کتاب در اصل، به یکی از گویش‎های فارسی میانه و آن‎طوری که وراوینی می‎گوید، به زبان طبری کهن تألیف شده بوده است که دو بار به‎طور جداگانه توسط سعدالدین وراوینی و محمد بن غازی ملطیوی به نثر فنی فارسی دری برگردانده شده است. ملطیوی نام اثر خود را «روضة العقول» نهاده است[۱].

اثر حاضر، در واقع، تعریب متن ترکی ترجمه‎شده از فارسی است.

البته علامه قزوینی و شاید پیش از وی «هوتسما» در دائرةالمعارف اسلامی با تکیه به قول حاجی خلیفه در «كشف الظنون»، این کتاب را بدون توجه به محتوای آن تألیف ابن عرب‎شاه بشمار آورده‎اند، نه ترجمه از متن ترکی یا فارسی و ابن عرب‎شاه نیز خود در آغاز کتاب با تکیه به لفظ «وضعت»، آب صافی روی دست همه ریخته است [۲].

ساختار

کتاب، مشتمل است بر «تمهید»، «مقدمه نویسنده» و «مطالب اصلی» که در نه باب تنظیم شده است.

گزارش محتوا

در «تمهید»، از اصل کتاب و زبان و نویسنده آن و انتقال آن به زبان‎های دیگر و نیز از موضوع آن سخن به میان آمده است[۳].

در مقدمه، پس از ستایش و تسبیح خداوند و اشاره به حکمت‎ها و عبرت‎هایی که وی در همه موجودات به ودیعت نهاده و نیز اشاره به اصل و ترجمه کتاب، به‎اختصار موضوع ابواب نه‎گانه کتاب بیان شده است[۴].

در باب اول، به سبب نام‎گذاری کتاب به «مرزبان‎نامه» اشاره شده است. این باب در واقع حکایت‎ها و داستان‎هایی است که‎ بین‎ مرزبان‎ و دستور (وزیر) نقل می‎شود تا نتایج سیاسی و مملکت‎داری گرفته شود. در این باب ذکر گردیده که این کتاب به مرزبان بن شروین منسوب است که از فرزندزادگان‎ کیکاووس - ‎برادر ملک عادل انوشیروان - ‎بود. شروین پنج پسر داشت. پس از مرگ او، حکومت به پسر بزرگ‎تر رسید. بعد از مدتی، برادران دیگر از روی حسد به مخالفت برخاستند. مرزبان، برای تبری از استقلال برادران، تصمیم‎ به‎ ترک دیار گرفت تا پادشاه درباره او اندیشه بد نکند. قبل از رفتن، به حضور برادر رفت و به نصیحت او پرداخت و شیوه‎های پادشاهی درست و عادلانه را به وی آموخت. شاه، وزیر بداندیشی داشت که می‎کوشید میان برادران، بذر بدگمانی بپاشد و روابط آنها را تیره سازد. مرزبان با او به مناظره در امور ملک می‎پردازد [۵].

در باب دوم، با بیان حکایات مناسب، از جمله حکایت‎های مربوط به اجنه و عفریت‎ها، سعی می‎شود سوء ظن شاه‎ نسبت‎ به‎ برادران برطرف گردد[۶] باب سوم، پیرامون داستان شیری است که دو روباه به نام «رئیس» و «عادل» ملازم و ندیم او بوده‎اند. باب چهارم، در مورد ماجرای بزی حیله‎گر است که سرانجام سگی زیرک به نام زکی، با کمک او به پادشاهی می‎رسد. باب پنجم در مورد داستان پیل و شیر و هجوم پیل به دیار شیر و شکست پیل‎ می‎باشد. باب ششم، حکایت اشتر راستگو و شیر پارسا است. باب هفتم، در مورد عقاب و دو کبک نر و ماده است. باب هشتم، درباره برخورد مخدومان و یاران است و در باب نهم، با عنوان «اکتساب الأمور من التجارب»، مطالبی پیرامون کتاب و حکایات آن بیان گردیده است.

یکی از مهم‎ترین ویژگی‎های درونی این اثر، محتوای آن است. مرزبان‎نامه شامل مجموعه حکایاتی است که تاریخ وقوع آن‎ها با توجه به محتوای درونی‎اش، مربوط به ایران قبل از اسلام و حتی دوره‎های بسیار کهن‎تر از آن است؛ مثل آنچه درباره بابل و حوادث آن می‎گوید که سابقه‎ای بس کهن دارد[۷].

ویژگی دیگر این اثر، آن است که نام تمام مکان‎هایی که در این کتاب ثبت شده، همه متعلق به قلمرو ایران قبل از اسلام است و هیچ اسمی مربوط به قلمرو اسلام در آن دیده نمی‎شود [۸].

در این کتاب به داستان‎ها و حجم زیادی از مطالب برخورد می‎کنیم که توصیه به زهد و قناعت و پرهیز می‎کند که ممکن است ابتدا این تصویر برای خواننده به وجود آید که این افکار، متأثر از اندیشه‎های عارفانه و صوفیانه اسلامی است؛ درحالی‎که به‎یقین باید دانست که این اندیشه‎ها متأثر از دین مانی و تا حدی متأثر از آیین مزدک است[۹].

بارزترین ویژگی کتاب آن است که نویسنده با به کار گرفتن سمبولیسم، دیدگاه‎های سیاسی خود را از زبان حیوانات بی‎زبان، بیان‎ کرده‎ است[۱۰].

مطالعه کامل اثر و بررسی دیدگاه‎های نویسنده‎ در‎ جاهای‎ مختلف، نشانگر این است که وی در بحث خود از سیاست، اگرچه سعی دارد به‎ نخبگان غیر حکومتی توصیه‎های عملی در برخورد با شاهان ارائه کند و در چندین‎ جای مختلف، این موضوع‎ را‎ طرح می‎کند، اما مبنا و محور بحث او حاکم و پادشاه است و کمتر به نقش نخبگان و توده مردم در سیاست توجه دارد؛ به‎عبارت‎دیگر، نویسنده در تحلیل خود از‎ سیاست به برایند نیروهای اجتماعی توجهی ندارد، بلکه کانون و محور تحلیل او وجود پادشاه و سلطان است[۱۱].

نگرش مؤلف به پادشاهی، شدیدا تحت تأثیر سنت تفکر ایرانی قرار دارد. در‎ این‎ نگرش، پادشاه از فره ایزدی و از تأیید و توفیق الهی برخوردار است. از اینجاست که شاه، گاه به آفتاب رخشنده تمثیل می‎شود و گاه به مادر مهربان[۱۲].

ذهن پادشاه نیز صاف‎ترین اذهان خلق بشمار می‎رود و مظاهر طبیعی، از تغییرات درونی او تأثیر می‎پذیرد و احوال جهان مطابق تغییر و گردش احوال درونی شاه‎ تحول‎ می‎یابد.‎ اگر پادشاه مکدر شود، خیر و برکت از عالم برمی‎خیزد و اگر‎ به دل او انبساط و سرور وارد شود، در جهان نیز آثار آن هویدا می‎شود[۱۳].

با این وصف، نه‎ چنان‎ است که مرزبان‎نامه همه‎ پادشاهان‎ را دارای‎ چنین‎ قدرت‎ و فیضی بداند و جایی‎ که‎ خود از حکومت برادرش و رفتار کارگزاران وی با مردم شکایت می‎کند،‎ انتساب‎ این ویژگی‎ها به او، درست به‎ نظر نمی‎آید. اما از‎ آنجا‎ که انتقاد مستقیم از عملکرد‎ پادشاهان‎ می‎توانست پیامدهای ناگواری در پی داشته باشد، وی در زبان ایهام از تندمزاجی‎ و بی‎صبری آنها گلایه می‎کند[۱۴].

از‎ دیدگاه‎ مرزبان‎نامه،‎ اصل‎ در‎ پادشاهی، وراثت و نسب نیست، بلکه شایستگی مهم‎ترین شرط حکمرانی است[۱۵].

نکته قابل توجه در این اثر، توجه‎ و تأکید بر پرهیزگاری است و اغلب‎ شخصیت‎هایی که در داستان‎ها، نقش پادشاه را برعهده دارند، افرادی معرفی می‎شوند که بر هوای نفس خویش مسلط هستند و از غرایز حیوانی آسوده‎ گشته‎اند‎ (مانند شیر پرهیزگار و عقاب). حتی در مواردی نویسنده به‎طور مفصل به پرهیزگاری، قناعت و وارستگی از دنیا توجه می‎کند و مهم‎ترین نصیحت پادشاه دانا را به فرزندان‎ خویش،‎ پرهیز از دنیاطلبی معرفی می‎کند. حتی در تمام مباحث کتاب به مطلبی غیر اخلاق برنمی‎خوریم و برخلاف آثاری نظیر «قابوس‎نامه» که در آنها فصول جداگانه‎ای در مورد آیین شراب‎خواری، نرد باختن و عشق‎بازی‎ وجود دارد، در مرزبان‎نامه، یکسره سخن از پرهیزگاری است[۱۶].

وضعیت کتاب

فهرست مطالب در ابتدای کتاب آمده و کتاب فاقد پاورقی است.

پانویس

  1. ر.ک: رضایی، مهدی، 1389، ص47
  2. ر.ک: افراسیابی، غلامرضا، 1382، ص6
  3. ر.ک: تمهید، ص7
  4. ر.ک: مقدمه، ص9-‎11
  5. ر.ک: عزتی‎پرور، احمد، 1378، ص172-‎173
  6. ر.ک: همان
  7. رضایی، مهدی، 1389، ص51
  8. ر.ک: همان، ص53
  9. ر.ک: همان، ص57
  10. ر.ک: درستی، احمد، 1381، ص134-‎135
  11. ر.ک: همان، ص135
  12. همان
  13. همان، ص136
  14. همان، ص136-‎137
  15. همان، ص137
  16. همان، ص138

منابع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. عزتی‎پرور، احمد، «سیاست در مرزبان‎نامه»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کیهان اندیشه، شماره 83، فروردین و اردیبهشت 1378 (18 صفحه، ‎از 170 تا 187)، به آدرس:
    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/26837
  3. افراسیابی، غلامرضا، «مقاله: مرزبان‎نامه، نکته‎هایی پیرامون تألیف و ترجمه و تحریر روضة العقول، محمد غازی ملطیوی و مرزبان‎نامه سعدالدین وراوینی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله آینه میراث، شماره 21، تابستان 1382 (27 صفحه، ‎از 5 تا 31)، به آدرس:
    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/90203
  4. رضایی، مهدی، «مرزبان‎نامه یادگاری از ایران عهد ساسانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: پژوهش‎های ادب عرفانی، شماره 13، علمی - ‎پژوهشی، بهار 1389 (22 صفحه، ‎از 47 تا 68)، به آدرس:
    http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage
  5. درستی، احمد، «مروری بر اندیشه‎های مرزبان بن رستم اسپهبدزاده طبرستانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله مصباح، شماره 43، مهر 1381 (24 صفحه، ‎از 125 تا 148)، به آدرس:

http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/110040


وابسته‌ها

پیوندها