دری، ضیاءالدین
ضیاءالدین دری اصفهانی (1293-1375ق)، مدرس فلسفه در قرن چهاردهم، روش او در فلسفه، مشائی بود و نزد میرزا محمدحسن کرمانشاهی شاگردی نمود. شرح منظومه سبزواری از جمله آثار اوست.
زندگینامه
ضیاءالدین دری اصفهانی در سال 1293ق، در روستای درّ، از توابع اصفهان به دنیا آمد و بعد از تحصیل علوم مقدماتی در زادگاهش، در سال 1309 به قصد دانشاندوزی به اصفهان و سپس به تهران رفت.
او پس از سکونت در تهران، به تدریس در دانشگاه مشغول شد. روش او در فلسفه، مشائی بود. در سال 1327ق، مدرسهای تأسیس کرد و با جدیت به تدریس و مباحثه در آن و همچنین مطالعه، تحقیق و نگارش کتاب پرداخت.
اساتید
- میرزا محمدحسن کرمانشاهی؛
- ملا محمد کاشانی؛
- جهانگیرخان قشقایی.
آثار
- لمعات المسترشدين یا اصول عقاید دین؛
- فلسفة الاعتماد؛
- كنز الحكمة (ترجمه فارسی نزهة الأرواح و روضة الأفراح شمسالدین شهرزوری)؛
- كنز المسائل في أربع مسائل؛ که مشتمل بر ترجمه و شرح فصوص فارابی، ترجمه رسالهای درباره خیر و شر از خیام، تألیف رسالهای در بیان حدوث زلزله و رسالهای در شرح برخی اصطلاحات فلسفه است.
- ترجمه رسائلی از ابن سینا؛ از جمله: رساله عرشیه، همراه با مقدمه مفصلی که آن را فوائد الدرية نام نهاده است؛ رساله در سر قدر؛ رساله فیض الهی؛ رساله عشق؛ رساله تحفه، درباره تجرد و جوهریت نفس ناطقه؛ رساله ترغیب بر دعا؛ رساله أسرار الصلوة؛ تفسیر سوره توحید؛ تفسیر سوره قل أعوذ برب الفلق؛ تفسیر سوره قل أعوذ برب الناس و کیفیت استجابت دعا. این مجموعه با عنوان رسائل ابن سینا است.
- شرح و ترجمه شش رساله از ابن سینا، از جمله: مبدأ و معاد، قصیده عینیه، اقسام علوم عقلی و تقسیم نفوس با عنوان راهنمای حکمت؛
- شرح منظومه سبزواری؛
- تصحیح ترجمه فروغی از طبیعیات شفاء.
وفات
ضیاءالدین دری اصفهانی در سال 1375ق، برابر با 1334ش، در تهران درگذشت[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: اسماعیلی، معصومه، ج17، ص362-361
منابع مقاله
اسماعیلی، معصومه، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج17، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1391.