حائری اصفهانی، محمدحسین
محمد حسين بن محمد رحيم ايوان كيفى ورامينى تهرانى اصفهانى معروف به صاحب فصول در ايوان كيف متولد شده و در همانجا رشد مى‌كند تا اينكه به تهران مى‌رود و در آنجا دروس مقدماتى را مى‌آموزد.
| نام | حائری اصفهانی، محمدحسین بن عبدالرحیم |
|---|---|
| نام های دیگر | اصفهانی، محمدحسین بن عبدالرحیم
حائری، محمدحسین بن عبدالرحیم حائری طه‍ران‍ی، محمدحسین بن م‍ح‍م‍درح‍ی‍م طه‍ران‍ی اصفهانی حائری، محمدحسین بن عبدالرحیم صاحب فصول |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1254 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الفصول الغرویه فی الاصول الفقهیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7925AUTHORCODE |
هنگامى كه برادرش شيخ محمدتقى اصفهانى (متوفى 1248ق)، صاحب هداية المسترشدين في شرح معالم‌الدين، به اصفهان برمى‌گردد و مرجعيت در تدريس و نشر علم به او مى‌رسد، به اصفهان هجرت كرده و در آنجا مدتى طولانى در حلقه‌ى درس وى وارد مى‌شود.
سپس به عراق هجرت كرده و در كربلاى معلى ساكن شده و به تدريج در اثر انتشار افكار بلند او و تبحرش در علم اصول شهرت او فراگير مى‌شود.
او با علماى طراز اول عصر خود نظير سيد ابراهيم بن محمد باقر موسوى قزوينى (متوفى 1264ق) به مباحثات علمى پرداخته و با تدريس و بحث به نشر علوم و معارف اسلامى و فقه و اصول مى‌پردازد. شاگردان بزرگ و فقهاى گرانقدرى نظير سيد محمد كوه‌كمرى تبريزى (متوفى 1299ق)، معروف به سيد حسين ترك و علامه شيخ جعفر تسترى (متوفى 1303ق) و شيخ محمد حسن آل ياسين كاظمى (متوفى 1308ق)، فقيه مشهور، از محضر اين عالم وارسته استفاده مى‌كنند.
صاحب فصول در تعظيم شعائر اسلامى همت والايى داشت و نماز جماعت را در حرم مطهر اقامه مى‌كرد كه طلاب و صالحين از مردم در نماز او شركت مى‌كرده‌اند. وى در اقامه‌ى حدود و امر به معروف و نهى از منكر در آن منطقه نقش بسيار مهمى داشته است. بخصوص با يك فرقه از شيخيه كه منتسب به شيخ احمد بحرانى بوده‌اند به مقابله برخاسته و با تشنيع آنان و تجاهر به لعن و تبرى از عقائد فاسد آنها، اين گروه را تضعيف كرده و اقتدار آنها را از بين مى‌برد.
شيخ محمد حسين اصفهانى جامع معقول و منقول بوده و مخصوصاً در اصول تبحرى زائد الوصف داشته است. تحقيقات عميق و افكار بلند او در كتاب «الفصول الغروية في الأصول الفقهية» تدوين و نگارش يافته و به نام «فصول» معروف شده است.
برادرش، شيخ محمدتقى، صاحب هداية المسترشدين (متوفى 1248ق)، شيخ على بن جعفر كاشف الغطاء و شيخ اسد اللّه تسترى از جمله اساتيد وى بوده‌اند.
اين عالم جليل القدر بين سالهاى 1254 تا 1261ق در كربلاى معلى چشم از جهان فرو بست. بدن مطهر او را در صحن كوچك در حجره‌اى در طرف شرقى صحن مطهر در محلى كه قبلا سيد مهدى بن سيد على طباطبايى صاحب «رياض العلماء» دفن شده بوده و در برابر بقعه‌ى صاحب «ضوابط» به خاك سپرده شده است.
شاگردان
تعدادى زيادى از علما در محضر او زانوى تلمّذ به زمين زده‌اند كه از آن جمله‌اند:
- شيخ محمد حسن آل ياسين كاظمى، فقيه مشهور (متوفى 1308ق)
- شيخ جعفر بن حسين شوشترى نجفى (متوفى 1303ق)
- سيد حسين بن سيد رضا حسينى بروجردى (متوفى 1276 يا 1277ق)
- ملا حسين على بن محمدتقى هروى اصفهانى حائرى
- سيد حسن بن محمد كوه‌كمرى تبريزى نجفى، معروف به سيد حسين ترك (متوفى 1299ق)
- سيد زين العابدين مجاهد طباطبائى (متوفى 1292ق)
- سيد زين العابدين بن مسلم بار فروشى مازندرانى (متوفى 1309ق)
- حاج ملا على بن ميرزا خليل طبيب تهرانى (متوفى 1296ق)
تأليفات
- الفصول الغروية في الأصول الفقهية
- الفقه الاستدلالي
- الرسالة الصومية
- مشارع الأحكام