لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق
ميرزا حسن بن عبدالرزاق بن على بن حسن لاهيجى مشهور به
| نام | لاهیجی، حسن بن عبدالرزاق |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1121 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE1810AUTHORCODE |
ميرزا حسن لاهيجى، بزرگ‌ترين فرزند فيلسوف و متكلم بزرگ شيعى عبدالرزاق
لاهيجى است.او تحصيلات خود را در نزد پدر آغاز و چندين سال از محضرش
استفاده كرد.از ديگر اساتيد ميرزا حسن لاهيجى اطلاع دقيقى در دست نيست
ولى بعضى احتمال داده‌اند كه محضر فيض كاشانى و قاضى سعيد قمى را درك نموده است.
او به كربلا و نجف مهاجرت نموده و بعد از تكميل علم و معرفت خويش، به قم مراجعت
مى‌نمايد و در آنجا مشغول به تألیف و تدريس مى‌گردد.از ميرزا حسن لاهيجى
بيش از 30 رساله و كتاب در زمينۀ كلام، فلسفه، فقه، حديث و دعا به جاى مانده است.از آن جمله مى‌توان به رسالۀ
آئينه حكمت، اصول خمسة،در مكنون، حاشيۀ شوارق الالهام، روايع الكلم و
بدايع الحكم، سر مخزون، زواهر الحكم و رسائل متعدد ديگر به زبان فارسى وعربى اشاره نمود.
بخشى از عمر مولف، هم‌عصر بود با زمانى كه قدرت در دست محدثين تكفيرى بود.زنوزى در رياض
الجنة تصريح مى‌كند كه ملا محمد طاهر قمى شيخ الاسلام دربار صفوى حكم تكفير لاهيجى را
صادر نموده و دستور به اخراج وى از شهر قم مى‌دهد كه در اين مورد موفق
نمى‌شود.ازاين‌رو او در اين ايام با تعطيلى دروس فلسفه به تدريس فقه و حديث و تألیف
در اين زمينه مشغول بود.
ميرزا حسن لاهيجى به قول افندى در رياض العلماء،در سال 1121 ه.ق در قم
رحلت كرده و در نزديكى حرم حضرت معصومه(س)در قبرستان شيخان
به خاك سپرده شد.