برزنجی، جعفر بن اسماعیل
«جعفر بن اسماعيل البرزنجى» در سال 1250ق در قريه برزنج از توابع شهرستان شهر زور كردستان ديده به جهان گشود. پدر وى از مدينه منوره بدانجا مهاجرت كرده و بيش از چهل سال آنجا را محل اقامت خود قرار داده و سپس در سال 1271ق به مدينه بازگشته بود. وى مفتى شافعى بود و بعد از وى اين منصب به فرزندش جعفر واگذار شد.
| نام | برزنجی، جعفر بن اسماعیل |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1317 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1604AUTHORCODE |
سيد جعفر دانش را از محضر پدرش و نيز جامع الأزهر فرا گرفت و چون به مدينه بازگشت از محضر عالمان آن شهر چون شيخ محمد غريب، شيخ عبدالقادر طرابلسى و شيخ عيسى بلقينى بهره‌مند شد. وى به زبانهاى عربى، فارسى، تركى و كردى سخن مى‌گفت.
وى در سال 1277 يا 1278ق به عنوان مفتى شافعيه منصوب گشت. منصب قضاوت را به مدت پنج سال در صنعاء بر عهده گرفت. و نيز در شهر سيواس تركيه به مدت دو سال عهده دار اين منصب گشت. بعد از آن به مدينه بازگشت و افتاء و تدريس را عهده‌دار گشت تا اينكه در سال 1317ق بدرود حيات گفت.
آثار
الكوكب الانور على عقد الجوهر في مولد النبى الأزهر، نزهة الناظرين في تاريخ مسجد سيد الاولين و الآخرين، الروض الأعطر في مناقب السيد جعفر (سيد جعفر بن الحسن البرزنجى متوفاى 1177 ق)، الشجرة الأترجية في سلالة السادة البرزنجية، تاج الابتهاج على النور الوهاج في الإسراء و المعراج، مصابيح الغرر و...