| نام کتاب |
عشر قصاید و اشعار
|
| نام های دیگر کتاب
|
|
| پدیدآورندگان
|
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله (نويسنده)
|
| زبان
|
عربی
|
| کد کنگره
|
|
| موضوع
|
|
| ناشر
|
کتابخانه عمومی حضرت آيت الله العظمی مرعشی نجفی (ره)
|
| مکان نشر
|
قم - ایران
|
| سال نشر
|
1405 هـ.ق
|
| کد اتوماسیون
|
1845
|
معرفى اجمالى
«عشر قصائد و اشعار»، رساله‌اى است منظوم، از بو على، به زبان عربى و در موضوعات پراكنده‌اى همچون نفس، فلسفه عمر، پيرى و حكمت و زهد و...
ساختار
رساله، در ذيل ده عنوان و در قالب شصت و چهار بيت، مرتب شده است.
گزارش محتوا
مباحثى كه در رساله مطرح شده‌اند، اجمالا، عبارتند از: نفس؛ پيرى و حكمت و زهد؛ فلسفه عمر؛ راه زندگى؛ دوستى و زندگى و كرم؛ نفس و حكمت؛ گلايه ابو طالب علوى و پاسخ شيخ به او؛ سخنى با حسودان؛ سخنى در گلايه از روزگار؛ سخن وى در خمريات.
تفصيل پاره‌اى از مطالب مزبور، عبارت است از:
| سحر گرديد شام كامرانى |
سرآمد فصل پر شور جوانى
|
| ميان چهره‌ات شد آشكارا |
نشان صبح پيرى ناگهانى»
|
| ز خواب كودكى برخيز تا كى |
در اين خواب گران خواهى بمانى
|
| آن كه دارد از جهان چشم بقا |
مى‌كند قصد محالى ناروا
|
| بس ز جور روزگارم شكوه باشد اى خدا |
كو به نو نو گشتنش فرسوده اعضاى مرا
|
| رنج‌ها با هم به سوى جان من رو كرده‌اند |
گويى آنها آهنند و جان من آهن‌ربا
|
| هر كه بگزيند در اين دنيا رهى پاك و درست |
سرزنش‌هاى حسودان پيش او سست است سست
|
| جان تو چون شيشه و علم تو مانند چراغ |
روغن آن را بگير از حكمت يزدان سراغ
|
| گر برافروزى تو آن را، زنده‌اى، پاينده‌اى |
گر كه خاموشش بدارى، مرده‌اى، بازنده‌اى
|
| آنچه ترسا را بود آيين و دين |
ساقى اندر وصف مى دارد به لب
|
| باده با پيمانه و با دُرْد آن |
متحد مانند ابن و روح و اب
|
توجه: مضامين فوق را بو على به عربى سروده‌اند و اين حقير با ذوق ناچيز خود آنها را به نظم فارسى برگردانده‌ام.
پیوندها
