حسنی، عبدالله بن حمزه
«الامام المنصور باللّه عبداللّه بن حمزة بن سليمان بن حمزة بن على بن حمزة بن هاشم بن الحسن بن عبد
| نام | حسنی، عبدالله بن حمزه |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 614 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1865AUTHORCODE |
الرحمن بن يحيى بن ابى محمد عبداللّه بن الحسين بن ترجمان‌الدين القاسم بن ابراهيم بن طباطبا بن اسماعيل
بن ابراهيم بن الحسن بن الحسن بن الامام على بن ابيطالب(ع)» از فقهاء، بلغاء و فصحاء و مشهورترين
علماى زيديه در سال 561 ه.ق ديده به جهان گشود و در سال 593 ه.ق ادعاى امامت
نمود.در سال 594 ه.ق مردم با او بيعت نمودند.او داعيان خويش را به سوى خوارزمشاه
فرستاد و سلطان از آنان به گرمى استقبال نمود.او مدتى منصب زمامت زيديه را عهده
دار بود و بين قلم و شمشير جمع كرده بود.عبداللّه بن حمزه با فرقۀ مطرفيه از فرق
زيديه به مبارزه برخاست و آنان را به جهت عدم پذيرش ديدگاههايش تكفير نمود.وى
در محضر حسام‌الدين ابن محمد حسن بن محمد رصاص علم آموخت و كتابهاى فراوانى در موضوعات
مختلف فقهى، اصولى، كلامى، حديثى، ادبيات و مذهب از خود برجاى گذاشت كه از آن جمله‌اند:
صفوة الأخيار في اصول الفقه، حديقة الحكمة النبوية شرح الاربعين السلفية، الشافي في
اصول‌الدين، الرسالة الهادية بالادلة البادية، الاجوبة الكافية بالادلة الوافية،
الدرة اليمنية في احكام السبى و الغنيمة، الايضاح لعجمة الافصاح، كتاب الفتاوى،
الزبدة في اصول‌الدين، العقد الثمين، القاطعة للأوراد في الجهاد، تحفة الاخوان،
الرسالة التهامية و....