ابن غنام، حسین
«ابن غَنّام، حسين بن ابى‌بكر بن غنام»، مورخ، فقيه، اديب و از مشايخ وهابى بود.
| نام | ابن غنام، حسین |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1225 هـ.ق یا 1811 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE6354AUTHORCODE |
وى در مبرّر از نواحى احساء متولد شد. دوران كودكى و نوجوانى را در آن‌جا سپرى كرد و مقدمات علوم را نزد علماى آن‌جا فراگرفت، سپس براى ادامه تحصيل راهى دِرعيّه، نخستين پايتخت آل سعود شد و در زمره شاگردان و مريدان محمد بن عبدالوهاب، مؤسس وهابيت درآمد. پس از آن به تدريس زبان عربى و كلام پرداخت و كسانى چون سليمان و عبدالرحمان نوادگان محمد ابن عبدالوهاب و همچنين احمد بن ناصر بن معمر نزد او درس خواندند. وى در درعيه درگذشت.
ابن غنام در دانش‌هاى گوناگون و نيز در نظم و نثر دستى توانا داشت. او نخستين وقايع‌نگار وهابى و از مروجان و مدافعان عمده اين فرقه در دوران نوپايى آن به شمار مى‌رود. آثار متعدد او در ترويج و توسعه افكار و تعليمات محمد بن عبدالوهاب نقش بسزايى داشت. او در نوشته‌هايش خود را يك وهابى مؤمن نشان داد و مخالفينش را كافر و دشمن خدا خواند.
آثار
1- تاريخ نجد
2- العقد الثمين فى شرح احاديث اصول الدين
خود وى از کتاب ديگرش به نام «رفع الملام عن الائمة الاعلام» ياد كرده است كه اثرى از آن برجاى نيست.
منابع
دايرة المعارف اسلامى، ج4، ص366.