آیتاللهزاده شیرازی، مرتضی
سيد مرتضى آیتاللهزاده شيرازى، حفيد ميرزاى بزرگ شيرازى (ره)، متولد 1307ش در نجف اشرف، سپرى كردن دوره ابتدائى در دبستان علوى ايرانيان در نجف اشرف، آغاز تحصيلات حوزوى در عراق، عزيمت به تهران در سال 1325ش و ادامه تحصيلات در مدرسه‌خان مروى و پاره‌اى حوزه‌هاى ديگر تا نيل به مراحل عاليه، پيوستن به دانشكده منقول و معقول (الهيات) در 1330ش و اخذ ليسانس در رشته زبان و ادبيات عرب و دوره‌هاى علوم تربيتى و علوم قضايى بورسيه دانشگاه قاهره و شروع به تحصيل در دوره فوق ليسانس و دكترى در آن دانشگاه به عنوان نخستين دانشجوى اعزامى از دانشگاه تهران، بهره جستن از محضر استادان نامدار دانشگاه قاهره (دكتر طه حسين، دكتر يحيى الخشّاب، دكترى شوقى ضيف دكتر يحيى قلماوى) اخذ درجه فوق ليسانس و دكترى از دانشگاه قاهره به راهنمايى دكتر عبدالحليم نجار و دانشگاه تهران در سال 1342ش، دريافت «الاجازةالعالميه» از «معهد الدراسات الاسلاميّة»، تدريس زبان و ادبيات فارسى در دانشگاه قاهره و دانشگاه الازهر استخدام در دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران و طى مراحل استاديارى، دانشيارى و استادى تا پايه 22، گذراندن دو سال دوره فوق تخصّص زبان‌هاى سامى (آرامى) در دانشگاه كمبريج انگلستان، تأليف و ترجمه و تصحيح 23 اثر و نگارش حدود 20 مقاله در مجلات معتبر داخلى و خارجى.
- عضو هيأت مؤلفان لغتنامه دهخدا، به مدّت 14 سال.
- مدير مسؤول و سر دبير مجله (مقالات و بررسى‌ها) تا سال 1375، به مدت 21 سال.
- نماينده پژوهشى دانشكده الهيات در شوراى پژوهشى دانشگاه، به مدت چهار سال.
- نماينده دانشكده الهيات در شوراى انتشارات دانشگاه تا كنون.
- مدير بخش عربى گروه علوم قرآن و حديث از سال 1365ش تا كنون.
- عضو كميسيون ارزشيابى مدارك خارجى وزارت فرهنگ و آموزش عالى.
- عضو شوراى تحصيلات تكميلى و پژوهشى دانشكده الهيات.
| نام | آیةالله‌زاده شیرازی، مرتضی |
|---|---|
| نام های دیگر | آیتاللهزاده، مرتضی
آیتاللهزاده شیرازی، مرتضی |
| نام پدر | |
| متولد | 1307 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1379 هـ.ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | استناد نهج البلاغه (ترجمه فارسی)
بخشی از تفسیری کهن به پارسی و مصحح |
| کد مؤلف | AUTHORCODE5045AUTHORCODE |
آثار
ترجمه ادبيات تطبيقى، اثر محمد غنيمى، مقدمه و تصحيح تفسير سواطع الالهام، ترجمه و تحشيه کتاب نظام حكومت و مديريت در اسلام اثر محمدمهدى شمس‌الدين، تحقيق و تصحيح بخشى از تفسيرى كهن به پارسى