خواجگی شیرازی، محمد بن احمد

«محمد بن احمد خواجگى شيرازى»،از انديشمندان مسلمان قرن دهم هجرى است كه تا اوايل

قرن يازدهم در قيد حيات بوده است.او افزون بر اينكه بر معارفى چون كلام،تفسير و ادبيات

تسلط داشت شاعرى توانا نيز بود.خواجگى به مكارم اخلاق و محاسن آداب

موصوف بود و از طبعى سليم و ذهنى مستقيم برخوردار بود.او در ابتداء مذهب

شافعى داشت،اما ديرى نپاييد كه توفيق رفيق او شد و به مذهب حقۀ اثنى عشريه

گرويد.از اين رو در كتابهايش وقتى به مبحث امامت مى‌رسد به تفصيل سخن

گفته و آراء مخالفين را به ادلۀ متعدد رد مى‌كند.او در زمان سلاطين صفويه

در ايران بود سپس به هند مهاجرت كرده و در دربار نظامشاهيان،قطبشاهيان

و تيموريان از قرابت و اجر خاصى برخوردار بود.

از آثار خواجگى مى‌توان به شرح باب حادى عشر،شرح فصول نصيريه،تمهيدات،

مختصر مجمع البيان،المحجة البيضاء،شرح معرب الفصول النصيريه و...اشاره

نمود.

وابسته‌ها