حملاوی، احمد

«احمد بن محمد بن احمد حملاوى»، از اساتيد علم لغت است. وى منسوب به «منيه حمل» از قريه‌هاى «بلبيس» مى‌باشد. على مبارك‌پاشا در كتاب «الخطط التوفيقية» نوشته است: «وى در تاريخ 1273ق1856/م به دنيا آمد و پس از كسب فيض از محضر پدر خويش، قرائت و بسيارى از علوم شرعى و ادبى را از افاضل عصرش آموخت و به مدرسه «دارالعلوم» راه يافت» (حملاوى، احمد، ص13).

حملاوی، احمد

نام	حملاوی، احمد
نام های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	1351 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE7919AUTHORCODE

وى در سال 1306ق1889/م، از دارالعلوم اجازه تدريس دريافت نمود، اما در سال 1898م، تدريس را رها كرده و به مشاغل دولتى و قضايى روى آورد (ر.ك: همان).

آثار

1. شذا العرف في فن الصرف؛

2. زهر الربيع في المعاني و البيان و البديع؛

3. مورد الصفا في سيرة المصطفى؛

4. قواعد التأييد في عقائد التوحيد؛

5. ديوان شعر (ر.ك: همان، ص20).

شاگردان

1. شيخ عبدالعزيز شاويش بك؛

2. محمد عاطف بركات پاشا؛

3. محمد خضرى بك؛

4. مهدى زيكو؛

5. احمد اسكندرى؛

6. حسن منصور؛

7. مهدى خليل؛

8. حسن مأمون؛

9. عبدالله عفيفى؛

10. امين خولى؛

11. احمد زكى صفوت؛

12. حسن محمد زهران؛

13. طه ابوبكر؛

14. مهدى علام؛

15. مصطفى السقا (همان).

وى در 22 ربيع‌الاول سال 1351ق، بدرود حيات گفت (همان، ص14).

منابع مقاله

حملاوى، احمد، «شذ العرف في فن الصرف»، تحقيق محمد احمد قاسم، بيروت، مكتبة العصرية، 1430ق2009/م.

وابسته‌ها

شذا العرف في فن الصرف / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده