ابن مفلح، محمد بن مفلح
«شمس الدين ابوعبدالله محمد بن مفلح»، سر سلسله و مهم‌ترين شخصيت خاندان ابن مفلح است. زركلى از منابع متقدم نقل كرده است كه وى در سال 710ق در بيت‌المقدس به دنيا آمد و همانجا رشد يافت. مشاهيرى چون ذهبى و مزّى از مشايخ او بوده‌اند. شمس الدين كه نيابت قاضى القضاة جمال الدين مرداوى را در قضا برعهده داشت با دختر او ازدواج كرد و از وى صاحب هفت فرزند شد. در منابع موجود از شمس الدين پنج پسر شناخته شده است. او در علوم مختلف دست داشت، اما در فقه تواناتر بود. شمس الدين پس از سالها تأليف و تدريس در مدارس دمشق چون صاحبيه و جوزيه سرانجام در سال 763ق در دمشق درگذشت و در مقبرة ابن قدامة در كوه قاسيون به خاك سپرده شد.
آثار:
1- الآداب الشرعية و المنح المرعية؛
2- اصول الفقه؛
3- رسالة فى العمل بالخطوط؛
4- النكت و الفوائد السنية على مشكلات المحرّر لمجدالدين ابن تيمية.
منبع مقاله:
دايرة المعارف بزرگ اسلامى، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، تهران، 1377، ج4، ص 654-655.
وابسته‌ها
الآداب الشرعیة و المنح المرعیة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده