برکات حضرت ولی عصر عجل‌الله‌فرجه
| نام کتاب | برکات حضرت ولی عصر (علیه السلام) |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | العبقری الحسان فی احوال صاحب الزمان علیه السلام. برگزیده
برکات حضرت ولی عصر علیه السلام: خلاصه العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان علیه السلام [علی اکبر نهاوندی] برکات حضرت ولی عصر عجل الله فرجه: حکایات العبقری الحسان [علی اکبر نهاوندی] خلاصه العبقری الحسان خلاصه العبقری الحسان تأليف علی اکبر نهاوندی |
| پدیدآورندگان | نهاوندی، علی اکبر (نويسنده)
معلم، جواد (اقتباس کننده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 224/4 /م6ب4 |
| موضوع | محمد بن حسن (عج)، امام دوازدهم، 255ق. - رویت |
| ناشر | برکات اهل بیت (علیهم السلام) |
| مکان نشر | مشهد مقدس - ایران |
| سال نشر | 1387 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE13475AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«بركات حضرت ولى عصر (عج)» اثر سيد جواد معلم، بازنويسى و خلاصه كتاب «العبقرى الحسان فى احوال مولينا صاحب الزمان»، نوشته شيخ على‌اكبر نهاوندى بوده كه در آن، مجموعه‌اى از حكايات تشرف يافتگان به محضر امام عصر (عج) گردآمده است.
كتاب به زبان فارسى و در سال 1419ق نوشته شده است.
انگيزه نگارنده، معرفى هر چه بيشتر امام زمان(عج) و نقل قضايايى است كه بتواند تأثير عملى و اخلاقى بر افراد داشته باشد.
ساختار
كتاب با مقدمه نويسنده آغاز شده و داستان‌هاى كتاب، در پنج بخش گنجانده شده است: تشرف يافتگان در عالم بيدارى، مشاهدات و مكاشفات، رؤياهاى صادقه، تجليات حضرت، توسلات به حضرت.
نويسنده از مجموعه پنج بخش العبقرى الحسان، تنها بخش دوم جلد اول (المسك الأذفر) و بخش اول جلد دوم (الياقوت الأحمر) را تلخيص و بازنويسى كرده و سعى او بر اين بوده كه قضايا و تشرفاتى كه در زمان غيبت اتفاق افتاده است، نقل شود؛ چرا كه معتقد است، قضاياى حين تولد تا زمان شهادت امام حسن عسكرى(ع) در كتب شرح حالات آن حضرت، زياد نقل شده است.
وى به خاطر طولانى نشدن كتاب، منابع و مستندات را حذف كرده و از نقل داستان‌هاى ديگر كه ارتباط مستقيم به ملاقات با امام(ع) نداشته، خوددارى كرده است.
نويسنده پيرامون علت بازنويسى كتاب العبقرى الحسان، به چند نكته اشاره كرده است؛ از جمله اين كه:
1- چاپ آن سنگى بوده و مطالعه آن براى همه ممكن نيست.
2- انشاء و شيوه نگارش آن مربوط به چند دهه گذشته بوده و گاهى به خاطر عبارات و الفاظ فارسى اصيل و عربى نامأنوس، فهميدن آن مشكل است.
3- بخش‌هاى مختلف آن جنبه عمومى نداشته و بعضى از آن‌ها صرفا براى رد شبهات و اشكالات درباره آن حضرت است.
در نقل قضايا، سعى نويسنده بر آن بوده كه آن چه اتفاق افتاده و يا گفته شده، به خواننده منتقل شود؛ به همين جهت الفاظ و عبارات به زبان ساده و روان امروزى تغيير داده شده و بعضى از توضيحاتى كه خارج از اصل قضيه بوده، حذف شده است.
گزارش محتوا
نويسنده در مقدمه، علت تشرف برخى از افراد به محضر امام(ع) و فوايد بازگو كردن اين قضايا را ذكر كرده و پس از بيان شرح حال مؤلف، به نكاتى پيرامون چگونگى نقل قضايا اشاره كرده است.
در بخش اول، قضاياى كسانى كه در بيدارى به حضور امام زمان(ع) رسيده‌اند، در دو بخش، نقل شده است:
1- كسانى كه هنگام تشرف آن حضرت را شناخته‌اند؛ حاج شيخ محمد كوفى شوشترى، اسماعيل هرقلى، جعفر نعلبند اصفهانى، محمد بن عيسى بحرينى از جمله اين افراد مى‌باشند.
2- افرادى كه بعد از تشرف شناخته‌اند؛ مانند: سيد مهدى قزوينى، حاج ملا هاشم صلواتى، علامه حلى، شهيد ثانى و...
در جريان تشرف ملااحمد مقدس اردبيلى به نقل از يكى از شاگردان ايشان، چنين آمده است كه: شبى در صحن مقدس اميرالمؤمنين(ع)، مقدس اردبيلى را ديده كه به طرف حرم ميرفته و با اين كه در بسته بوده، باز شده و مقدس وارد گرديد است و مثل اينكه با كسى صحبت مى‌كند. بعد بيرون آمدن، به طرف مسجد جامع كوفه رفته و در محراب شهادت اميرالمؤمنين(ع)، با شخصى صحبت مى‌كند.
اين شاگرد مى‌گويد: مقدس بعد از بيرون آمدن، متوجه من شد و بعد از اين كه ايشان را قسم دادم، به شرط اين كه تا زمانى كه ايشان زنده است، اين مسئله را به كسى نگويم، جريان را برايم اين گونه تعريف كرد كه: در حرم مطهر اميرالمؤمين(ع) از ايشان خواستم كه جواب سؤالاتم را بدهند، ايشان فرمودند: به مسجد كوفه برو و مسائلت را از قائم(عج) بپرس؛ زيرا امام زمان تو است. من نيز به مسجد رفته و آن‌ها را از حضرت حجت پرسيدم.
در دوم، قضاياى كسانى نقل شده است كه امام زمان(عج) را در حالت مكاشفه يا مشاهده زيارت كرده‌اند؛ از جمله: ملا محمدتقى مجلسى، شيخ حر عاملى، ميرزا مقيم قزوينى، محمدحسن مازندرانى و...
نويسنده به اين نكته اشاره كرده است كه مكاشفه، حالتى است بين خواب و بيدارى و شخصى كه مكاشفه برايش اتفاق مى‌افتد، چيزهايى را مى‌بيند يا مى‌شنود كه مربوط به حواس ظاهرى نيست، بلكه به ادراكات روحى و معنوى او بر مى‌گردد.
وى فرق مكاشفه با خواب را اين گونه تعريف كرده است كه شخص خواب، حواس ظاهرى‌اش چيزى را درك نمى‌كند؛ اما در مكاشفه، ضمن اين كه روح مشغول ديدن حقايق است، در همان زمان، گوش ظاهرى، صداهاى اطراف را هم مى‌شنود.
وى معتقد است، اين حالات غالبا نشان دهنده آن است كه شخص نسبت به چيزى كه در مكاشفه يا مشاهده ديده است، علاقه زيادى داشته و به خاطر انقطاع از ديگران و اطراف خود، چنين حالتى را به طور موقت يا دائم به دست آورده است.
در سوم، خواب كسانى كه در علام رؤيا به حضور امام زمان(عج) رسيده‌اند، ذكر شده است.
آنچه موجب اعتماد نويسنده به رؤياى اين افراد شده، جداى از شخصيت ايشان و قرائن موجود، توأم بودن خواب ايشان با معجزه يا امثال آن بوده است. برخى از اين افراد عبارتند از: ملا محمود علاقى، شيخ عبدالحسين حويزاوى، ملا محمد حسن قزوينى و...
در چهارم، قضايايى ذكر شده است كه در آن‌ها اشخاص متوجه نور يا صدا و يا عطر مبارك آن حضرت شده‌اند؛ از جمله: شنيدن دعاى حضرت توسط سيد بن طاووس، مشاهده نور حضرت توسط زنى صالحه، استشمام عطر حضرت در سرداب مطهر، حكايت عطار بصراوى و...
در آخرين بخش، قضايايى ذكر شده است كه در آن‌ها، اشخاص به ساحت مقدس امام زمان(عج) متوسل شده و از توسل خود به نتايجى رسيده‌اند؛ مانند: توسل ملا محمود عراقى و امام جمعه تبريز، سيد محمد باقر شفتى، سيد عبدالرحيم خادم مسجد، آقا نجفى اصفهانى و...
قضايا و اتفاقاتى كه در كتاب ذكر شده، بسيار آموزنده و تأثيرگذار بوده و توانسته است تا حدودى غرض مؤلف در اين زمينه را تأمين نمايد.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده است.
پاورقى‌ها به ذكر منابع و توضيح كلمات متن پرداخته است.
منابع
1- مقدمه و متن كتاب.
2- پارسا با مشاركت بنياد فرهنگى حضرت مهدى موعود(عج) و انتشارات مسجد جمكران، (1388)، «امام مهدى(عج) در آينه قلم كارنامه منابع پيرامون امام مهدى(عليه‌السلام) و مهدويت»، قم، مؤسسه اطلاع رسانى اسلامى مرجع، ج1 ص37.