هرمنوتیک
| هرمنوتیک | |
|---|---|
| پدیدآوران | اعرافی، علیرضا (نويسنده) بخشی، علی (گردآورنده) |
| ناشر | مؤسسه فرهنگی هنری اشراق و عرفان |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1395ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | هرمنوتیک |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هرمنوتیک، از مجموعه بحثهای «فلسفه فقه»، تقریرات درسهای استدلالی عضو فقهای شورای نگهبان، آیتالله علیرضا اعرافی (متولد 1338ش) است که به بررسی دانش «هرمنوتیک» (روششناسی فهم و تفسیر) بهخصوص «هرمنوتیک فلسفى گادامر» میپردازد و دیدگاه صحیح را از نظر اسلامی و به عنوان یکی از مبانی اجتهاد امروزی، تبیین میکند. پژوهشگر معاصر، علی بخشی (متولد 1356ش) این کتاب را تحقیق و تحریر کرده است.
هدف و روش
- مؤسسه فرهنگی هنری اشراق و عرفان، با تأکید بر اینکه «هرمنوتيك» قلمروى مطالعاتى است كه در فضاى انديشه و فرهنگ غربى شكل گرفته، افزوده است:
- اثر حاضر تلاش دارد، با تبيين انديشه هرمنوتيك فلسفى و پاسخ به شبهات مطرح شده در مورد تفسير متون اسلامى، با عرضه سوالات مبتنى بر هرمنوتيك در زمينه منطق فهم و استنباط متن دينى در اسلام، بر غنا و استحكام عمليات اجتهاد و تفسير متون اسلامى بيفزايد. [۱]
- علی بخشی یادآور شده است:
- متأسفانه از دهۀ هفتاد شمسى، برخى روشنفكران در ايران بدون تعمق و تحليل صحيح مبنى بر اينكه ساحت تفكر اسلامى - بهويژه در ايران - مبرا از تجربههاى مسيحيت كليسا در حوزههاى گوناگون است، با بهرهگيرى از انديشههاى هرمنوتيك و نسبىگراى غربى، شبهات بسيارى را در حوزۀ معارف اسلامى القا و ترويج كردند.
- يكى از رسالتهاى اين پژوهش، نقد و بررسى كاستىهاى ديدگاه پرچمدارِ هرمنوتيك فلسفى، يعنى گادامر است. [۲]
ساختار و محتوا
- این اثر از 2 مقدمه و 6 فصل و پیوستها به ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- مقدمه ناشر (معرفی اجمالی هدف از نشر اثر حاضر)
- مقدمه محقق (هدف و جایگاه مباحث این کتاب)
- فصل اول: کلیات پژوهش (مفاهیم، تعاریف، روششناسی و ساماندهی پژوهش)
- فصل دوم: هرمنوتیک کلاسیک و رمانتیک
- فصل سوم: هرمنوتیک فلسفی
- فصل چهارم: هرمنوتیک انتقادی و نئوکلاسیک
- فصل پنجم: گادامر در بوته نقد
- فصل ششم: هرمنوتیک در ساحت اسلامی.
- پیوستها (3 پیوست + مأخذشناسی اجمالی هرمنوتیک (فارسی)).
نمونه مباحث
- متن صامت نيست؛ بلكه ناطق است و بنابراين با هرگونه نظريهاى سازگار نيست. نظريۀ اجتهادگرا و عينيّتگرا، با «نسبىگرايى تفسيرى» بهشدت مخالف است. منظور از نسبىگرايى تفسيرى آن است كه ملاكى براى تعيين و تمييز فهم صحيح از ناصحيح نباشد. [۳]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.