رفع اليدين في الصلاة
| رفع اليدين في الصلاة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابنقیم جوزیه، محمد بن ابیبکر (نويسنده) عمران، علی بن محمد (محقق) |
| ناشر | دار روافد للطباعة و النشر و التوزیع (حذفی 17022) |
| مکان نشر | عربستان - مکه مکرمه |
| سال نشر | 1431ق |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | الف2ر7 112/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رفع اليدين في الصلاة، اثر شمسالدین، ابوعبدالله محمد بن ابىبکر بن ایوب، مشهور به ابن قیم جوزیه (691-751ق)، مفسر، فقیه و نحوی حنبلى، کتابی است در بررسی مشروعیت بلند کردن دستان در نماز (در هنگام افتتاح نماز، در هنگام رکوع و در هنگام سر برداشتن از رکوع) که با تحقیق علی بن محمد عمران، منتشر شده است.
اغلب مصادر و منابع، نام کتاب را «رفع اليدين في الصلاة» ذکر نمودهاند. برخی از مصادر نیز از آن بهعنوان «رفع اليدين» نام بردهاند، که احتمالا به دلیل اختصار نام کتاب است، نه مغایرت دو نام با یکدیگر[۱].
تاریخ دقیق نگارش کتاب، مشخص نیست. همینقدر میدانیم که پیش از سال 740ق، که تاریخ نگارش نسخه اصلی توسط شاگرد وی میباشد، نوشته شده است[۲].
مؤلف، کتاب خود را با مقدمهای آغاز نموده که متأسفانه در نسخه اصلی، صفحاتی از آن ناقص بوده و کامل نیست. نسخهای که محقق آن را اصل قرار داده، با ذکر بقیه دلایل کسانی که قائل به عدم جواز رفع الیدین هستند، آغاز شده است. این ادله، هفدهتا بوده، ولی تنها دوتا از آنها باقی مانده است.
پس از آن، جواب قائلین به رفع الیدین ذکر گردیده؛ بنابراین نخست احادیثی که اهل این دیدگاه به آنها تمسک کردهاند و سیوهشت حدیث از صحابه است، آورده شده؛ بدین صورت که نخست، از آن صحابه، نام برده شده و سپس احادیث آنان همراه با الفاظ آنها ذکر شده و از کسانی که آن حادیث را اخراج کردهاند، یاد گردیده، آنگاه به بررسی درجه قوت و ضعف آنها پرداخته شده، سپس به ذکر موقوفات بر صحابه و آثار سلف همت گمارده شده است. پس از آن مؤلف شروع به پاسخ دادن به تکتک احادیث و تمام استدلالهای کسانی نموده است که قائل به عدم رفع الیدین در نماز هستند. پس از آن، به ذکر ایرادها و پاسخهای قائلان به خفض (عدم رفع یدین) به احادیث و ادله قائلان به رفع الیدین پرداخته و آنگاه نقد قائلان به رفع را بر ایرادهای قائلان به عدم رفع ذکر کرده است[۳].
در انتهای کتاب نیز به برخی از مسائل مورد اختلاف در میان قائلین به رفع الیدین در نماز، پرداخته است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.