رسالة في تأويل حديث الترجیع

    از ویکی‌نور
    رسالة في تأويل حديث الترجیع
    رسالة في تأويل حديث الترجیع
    پدیدآورانحر عاملی، محمد بن حسن (نويسنده) رستگار مقدم گوهری، هادی (محقق)
    ناشرمرکز المصطفی(ص) العالمي للترجمة و النشر
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1395ش - 1437ق
    چاپ1
    موضوعاحادیث شیعه,Hadith (Shiites),احادیث مجعول ,*Hadiths (Apocryphal), -- Texts, -- قرن ۱۱ق., -- 17th century,a06,a06,a08,a08
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    BP۱۴۵/ت۴،ر۵
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    رسالة في تأويل حديث الترجيع، از آثار ادیب، شاعر، محدث ممتاز و فقیه شیعی قرن یازدهم هجری قمری، شیخ حر عاملى (1033-1104ق)، پژوهشی اجتهادی است که به نقد روایتی با مضمون «جواز غناء در قرائت قرآن» می‌پردازد و آن را ضعیف، بی‌اعتبار و غیر قابل استناد می‌داند. پژوهشگر علوم اسلامی، هادی رستگار مقدم گوهری (متولد 1338ش)، این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و تعلیقات و توضیحاتی بر آن افزوده و نویسنده را معرفی کرده است.

    هدف و روش

    • مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، نشر کتاب حاضر را هماهنگ با اهداف این مرکز در توسعه و تعمیق علوم اسلامی و کمک به پیشرفت آن و نوسازی روش‌های آموزش و پژوهش دانسته و از نویسنده و محقق تقدیر کرده است[۱].
    • هادی رستگار مقدم گوهری چند نکته را در مورد تصحیح یادآور شده است؛ از جمله:
    • برای تصحیح این اثر به تک‌نسخه‌ای اعتماد کردم که خود نویسنده با خطّ نسخ خوبی آن را نگاشته است.
    • شیخ حر عاملى توضیحات بسیاری بر عبارات متن خودش در حاشیه نوشته است و من همه آن را در متن حاضر نیاوردم و بخشی از آن را در پاورقی و با نشانه «منه» قرار دادم.
    • نویسنده برخی از روایات و منقولات را نقل به معنا کرده و به همین جهت، تحقیق اسناد روایات این کتاب و استخراج رجال آن، دشوار شده است[۲].
      • شیخ حر عاملى این اثر را پاسخی به پرسش برخی از یاران دانسته که از شبهه‌ای رایج در آن زمان شکوه کرده‌اند[۳].

    ساختار و محتوا

    • این اثر، از 12 فصل با محوریت بررسی حدیث «ترجیع» (ترتیل قرآن با صوت زیبا) از دیدگاه اصولی و اخباری تشکیل شده است.

    نمونه مباحث

    • شیخ حر عاملى استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و شیخ صدوق در من‌لايحضره‌الفقيه روایت آورده که منظور از «لهو الحديث» در آیه 6 سوره لقمان، غناء است[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه ناشر، ص5-7
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ص11-20
    3. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص23-24
    4. ر.ک: متن کتاب، ص27

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها