ترجمه صحيفه سجاديه (رضایی)
| ترجمه صحيفه سجاديه (رضایی) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رضایی، محمدمهدی (نويسنده) علی بن حسین (ع)، امام چهارم (نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | ترجمه (رضایی) |
| ناشر | نشر جمال |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1401ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-202-871-9 |
| موضوع | دعاها |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 1401 3041ص8ع 267/1 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
صحيفه سجاديه، اثر محمدمهدی رضایی (1351ش) ترجمه سلیس و روان فارسی «صحیفه سجادیه» امام سجاد(ع) است که در آن معارف ناب اسلامی، اصول تربیتی و اخلاقی در قالب نیایش بیان شده است.
انگیزه نگارش
مترجم تصریح نموده است که با مرور و بازنگری در کارهای قبلی خود (ترجمه حاضر، نخستینبار در حدود ده سال پیش به انجام رسید)، این فرصت را برای «رفع کاستیها و جبران نواقص» اختصاص داده تا با مطابقت کلمهبهکلمه و عبارت به عبارت، به ترجمهای با «درصد بالای دقت و اتقان» دست یابد که بتواند «بیانی درست و رسا» از اندیشههای ایمانی و عرفانی امام(ع) را به مخاطب منتقل کند[۱].
ساختار
این اثر در یک جلد تدوین شده و شامل ۵۴ دعای اصلی صحیفه سجادیه، مناجاتهای پانزدهگانه (خمسه عشر)، بخش سند روایت صحیفه و مقدمههای تفصیلی ناشر و مترجم است.
سبک نگارش
- دقت و امانتداری: ترجمه بهصورت کلمهبهکلمه و عبارت به عبارت با متن اصلی مطابقت داده شده تا پیوند معنایی با کلام معصوم حفظ شود[۲].
- روانسازی و سادگی: مترجم از «فارسی زدگی افراطی» پرهیز کرده و کوشیده است متنی روان ارائه دهد که فهم آن برای مخاطب فارسیزبان از فهم متن عربی آسانتر باشد[۳].
- ساختار ویرایشی مدرن: استفاده آگاهانه از علائم نگارشی، جداسازی واژگان مرکب و حرکتگذاری دقیق برای تسهیل در «آسانخوانی» و درک ژرفای معنا[۴].
اهمیت شرح یا ترجمه
- بازبینی و ویرایش حرفهای: این اثر حاصل وسواس ویژه و بازبینی دوباره مترجم است که آن را از ترجمههای پیشین متمایز و برتر میسازد[۵].
- انتقال موسیقی معنوی: توجه به آهنگ و موسیقی موجود در نیایشهای امام سجاد (ع) در برگردان فارسی، بهگونهای که حس دلنشین دعا به خواننده منتقل شود[۶].
- رویکرد آموزشی: جداسازی کلمات و دقت در واژگان ترکیبی برای نزدیککردن مخاطب به معنای اصلی و ریشهای کلمات[۷].
نوع شرح یا ترجمه
نوع این اثر، ترجمه دقیق محتوایی با رویکرد معادلیابی رسا است که ویژگی بارز آن «تلفیق تجربیات پیشین با نوآوریهای جدید» در ترجمه است[۸]. بهعنوان نمونه، مترجم در دعای نخست (ستایش خدای عزوجل)، عبارات را بهگونهای ترجمه کرده که علاوه بر حفظ معنا، ساختار نیایشی آن نیز در فارسی بازتولید شود و با استفاده از پینوشتهای داخل متن، به توضیح مفاهیم پرداخته است. مهمترین ویژگی این ترجمه، تطبیق حداکثری با متن در عین حفظ شیوایی بیان است. بخشی از ترجمه چنین است: «ستایش خدایی را که نخستین است، به هیچ نخستینی پس از خود و واپسین است، بیهیچ واپسینی پس از خود»[۹].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.