الرسالة الفارسية في المجاز
| الرسالة الفارسیة في المجاز | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عصامالدین اسفراینی، ابراهیم ب‍ن م‍ح‍م‍د (نويسنده) جربی، علی رمضان (محقق) |
| ناشر | جامعة ناصر |
| مکان نشر | لیبی - خمس |
| سال نشر | 1997م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف5ر5 2028 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الرسالة الفارسیة في المجاز، اثر ابراهیم عصامالدین اسفراینی (متوفی 951ق)، رساله‌ای است پیرامون علم بلاغت که در نیمه قرن دهم هجری، به زبان فارسی نوشته شده و توسط احمد لطف‌الله، متخلص به عاشقی سلانیکی (متوفی 1113ق) به عربی ترجمه شده است. این کتاب، با تحقیق علی رمضان جربی به چاپ رسیده است.
به دلیل نگارش اصل کتاب به زبان فارسی و برگردان آن به عربی، این اثر به «الرسالة الفارسیة» معروف شده و به دلیل انتساب به مؤلف آن، عصامالدین، «الرسالة العصامية» نیز نامیده شده است. همچنین به دلیل ترجمه آن به زبان عربی، «الرسالة المعربة» نیز نام گرفته است[۱].
این رساله، به دلیل اهمیتی که داراست، به چندین زبان، ترجمه شده است؛ زیرا حاوی خلاصه‌ای از نظرات و دیدگاه‌های علمای علم بلاغت و ادبیات و مطالب و مباحث ارزنده‌ای است که دانش‌پژوهان و محققان، بدان نیاز دارند و گزافه نیست اینکه گفته شود: نویسنده آن، گردآورنده ماهری است که در رساله خود، آرای فحول علم بلاغت و بزرگان علم بیان، همچون عبدالقاهر جرجانی، سکاکی، زمخشری، سعدالدین تفتازانی، خطیب قزوینی، سید شریف جرجانی، ابن کمال پاشا و سایر علمای علم بلاغت را گرد آورده و به مناقشه، نقد و بحث پیرامون نظرات آنها و افزودن برخی مطالب به گفته‌های ایشان پرداخته و شیوه‌ای جدید و ابتکاری، در پرداختن به علم بلاغت، ارائه کرده است[۲].
محقق، این کتاب را به جهت امور زیر موضوع تحقیق خویش قرار داده است:
- عصامالدین اسفراینی شخصیتی ناشناس بوده که بسیاری از محققین، اطلاع زیادی از وی ندارند. در این کتاب، ضمن معرفی رساله وی، به بررسی دوران زندگانی وی پرداخته شده و شرح حال نسبتا مفصلی از او، ارائه شده است.
- این رساله، به زبان فارسی نوشته شده و سپس، تعریب شده است و این کار، شبیه‌ترین چیز به بلاغت تطبیقی و مقارنی می‌باشد که بدین وسیله، تلاش و تبحر علمای خراسان و اسفراین در علم بلاغت، به‌خوبی به نمایش درآمده است.
- این رساله، دربردارنده خلاصه‌ای از آراء عصامالدین و سایر علمای علم بیان بوده و درعین‌حال، یکی از منابع مهم علم بلاغت عربی است و بسیاری از محققان و پژوهشگران این علم، در نگارش آثار خویش، از آن استفاده کرده‌اند[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.