أسرار الآيات (حاشیه علی بن جمشید نوری)

    از ویکی‌نور
    أسرار الآيات(نوری، علی بن جمشید)
    أسرار الآيات (حاشیه علی بن جمشید نوری)
    پدیدآوراننوری، علی بن جمشید (نويسنده)

    موسوی، سید محمد (محقق)

    صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم (نویسنده)
    ناشرمؤسسة التاريخ العربي
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1428ق
    چاپ1
    شابک-
    موضوعخدا شناسی - جنبه‌های قرآنی - کلام شیعه امامیه - متون قدیمی تا قرن 14
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏ص‎‏4‎‏ الف‎‏5‎‏ ‎ 217 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    أسرار الآيات (تحقیق سید محمد موسوی)، از آثار حکیم و عارف قرن یازدهم هجری قمری و بنیانگذار حکمت متعالیه، صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی مشهور به صدرالمتألهین شیرازی (979-1050ق)، به کشف و تبیین رازهای نهفته در برخی از آیات قرآن حکیم در باب توحید، نبوت و معاد و جهنم و بهشت می‌پردازد تا سازگاری حکمت متعالیه و پیام‌های وحیانی را اثبات کند.

    درباره نسخه و تعلیقات حکیم نوری

    1. پژوهشگر معاصر و متخصّص حکمت اسلامی، سید محمد موسوی این نسخه را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه‌ای بر آن نوشته که عنوانش در فهرست مطالب این نسخه ذکر شده ولی متأسفانه محتوای آن در نسخه کتابخانه دیجیتال نور حذف شده است!
    2. حکیم مولی علی نوری تعلیقات مفصلی بر این کتاب نوشته است. ازآنجاکه در معرفی‌های قبلی این تعلیقات معرفی نشده است، در اینجا توضیحاتی درباره آن می‌آوریم:
      1. این تعلیقات از نظر حجم بیش از متن اصلی و شامل همه موضوعات کتاب و شماره‌گذاری شده است و با تعلیقه شماره 1 درباره «روز قیامت کبری» شروع می‌شود [۱] و با تعلیقه 1046 درباره «منزلت کرسی نسبت به عرش الهی» پایان می‌یابد. [۲]
      2. متأسفانه حکیم مولی علی نوری هیچ مقدمه‌ای (روشی یا محتوایی) برای تعلیقاتش تنظیم نکرده است.
      3. حکیم مولی علی نوری هرچند صاحب‌نظر است ولی موافق با مبانی و خطوط کلی حکمت متعالیه است و در این تعلیقات می‌خواهد به توضیح و شرح مطالب صدرالمتألهین شیرازی بپردازد و هیچ انتقاد صریحی نسبت به متن اصلی یا نویسنده مشاهده نشد. البته بررسی و تحلیل محتوای تعلیقات حکیم مولی علی نوری و تفاوت دیدگاه‌های او و انتقادهای ضمنی و احتمالی وی، نیازمند پژوهشی تخصصی است.

    نمونه‌ای از تعلیقات حکیم نوری

    • گفتار خداوند متعال «وَ مَنْ كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ ...» ﴿و هرکس در این دنیا کور باشد...﴾ یعنی سلب شدن بینایی و جدا شدن از آن؛ پس این کوری، به منزله جهل بسیط است و این که فرد گمراه‌ترین راه را دارد، کنایه‌ای از جهل مرکّب است که همان ملاک هلاکت کبری است. مدار فلک شقاوت و بدبختی بر آن (جهل مرکب) می‌چرخد، همان‌گونه که فلک سعادت و سلامت کبری بر علم و یقین می‌چرخد. و اما راز همراهی ناگسستنی (تلازم) بین کوری دنیا و کوری آخرت، همان قضیۀ دوچندان شدنِ (تضاعف) حاصل میان آن دو است، پس نیک تأمل کن. [۳]

    پانویس

    1. متن کتاب، ص223.
    2. همان، ص522.
    3. همان، ص223.

    منابع مقاله

    • مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها