آوارگان: تجربه پناهندگی به روایت نویسندگان مهاجر
| آوارگان: تجربۀ پناهندگی به روایت نویسندگان مهاجر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نوئن، ویت تان (ویراستار) میبدی، شکوفه (مترجم) |
| ناشر | بیدگل |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1404 |
| چاپ | اول |
| شابک | 9786223131882 |
| موضوع | پناهندگان -- تجربههای شخصی -- مهاجرت اجباری |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | JV 6346 |
آوارگان: تجربۀ پناهندگی به روایت نویسندگان مهاجر ویراسته ویت تان نوئن (متولد 1971م) برنده جایزه پولیتزر؛ ترجمه شکوفه میبدی (متولد 1358ش)؛ این کتاب مجموعهای از جستارهای نویسندگان مهاجر از کشورهای مختلف است که روایتهای بیپرده و عمیقاً شخصی خود از تجربه پناهندگی را به اشتراک میگذارند و تصویر سادهانگارانه معمول از پناهنده را به چالش میکشند.
ساختار
کتاب حاضر شامل یک مقدمه از ویراستار، پانزده جستار از نویسندگان مختلف، بخش معرفی نویسندگان و مؤخره مترجم است.
گزارش کتاب
کتاب آوارگان: تجربۀ پناهندگی به روایت نویسندگان مهاجر، مجموعهای ارزشمند از جستارهای نویسندگان مهاجر است که توسط ویت تان نوئن ویراستاری و توسط شکوفه میبدی به فارسی ترجمه شده است. این اثر با گردآوری روایتهای شخصی نویسندگان پناهنده از کشورهای مختلف، تصویر پیچیده و چندبعدی از تجربه پناهندگی ارائه میدهد.
ویت تان نوئن که خود در سال 1975 از ویتنام به ایالات متحده مهاجرت کرده، در این کتاب تلاش کرده است تا صدای راویان اصلی پدیده پناهندگی را به گوش جهانیان برساند. نویسندگان این مجموعه از کشورهای مختلفی شامل مکزیک، شیلی، ایران، افغانستان، اوکراین، اتیوپی، ویتنام و دیگر کشورها گردآوری شدهاند که هر یک تجربیات منحصر به فرد خود از آوارگی را روایت میکنند.
از جمله نویسندگان برجسته این مجموعه میتوان به آریل دورفمن از شیلی، جوزف اعظم از افغانستان، پروچیستا خاکپور از ایران، دینا نیری از ایران، وو ترن از ویتنام و دیگران اشاره کرد. هر یک از این نویسندگان از زاویهای متفاوت به موضوع پناهندگی پرداخته و مضامین مشترکی مانند از دست دادن هویت، رنجهای روانی، تبعیض و نژادپرستی، و تلاش برای یافتن خانه و هویتی جدید را بررسی میکنند.
کتاب با چالش کشیدن تصاویر سادهانگارانه از پناهنده به عنوان قهرمان، قربانی یا تهدید، بر پیچیدگی، کنشمندی و تداوم خلاقانه زندگی این افراد تأکید میکند. این اثر بیش از آنکه در پی ارائه راهحل برای بحران پناهندگی باشد، بر انسانیت افرادی تمرکز دارد که اغلب درباره آنها زیاد گفته میشود اما خودشان کمتر فرصت بیان مسائلشان را پیدا میکنند.
جستارهای این کتاب نشان میدهند که گفتن و نوشتن از پناهندگی تنها روایت یک فرار نیست، بلکه تأیید و تأکیدی است بر حق حضور و صحبت کردن از زبان خودمان. این اثر همزمان شخصی و سیاسی، مبرم و ماندگار است و درک بهتری از پدیده بغرنج مهاجرت ارائه میدهد.
ویراستار کتاب با گردآوری این مقالات، موفق شده است روایت پناهندگی را از حاشیه جریانهای خبری و گفتمان سیاسی به راویان اصلیاش برگرداند و تصویری واقعی و انسانی از این تجربه پیچیده ارائه دهد.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات