نقد فلسفه داروین
| نقد فلسفه داروین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوالمجد، محمدرضا (نويسنده)
مجدالدین نجفی اصفهانی، محمدعلی (مترجم) صافی اصفهانی، حسن ( مترجم) زاهد پور، علی ( مصحح) |
| ناشر | کتابخانه عمومی حضرت آيت الله العظمی مرعشی نجفی (ره) |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 0 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نقد فلسفه داروین، اثر آیتالله شیخ مجدالدین نجفی (مجدالعلما) (۱۳۲۶ـ۱۴۰۳ق) و آیتالله شیخ حسن صافی اصفهانی (۱۳۳۷ـ۱۴۱۶ق)، در نقد و بررسی مبانی نظریه تکامل و فلسفه داروینیسم از منظر کلامی، عقلی و دینی که هدف آن دفاع از عقاید اسلامی و ابطال شبهات مادیگرایان در خصوص خلقت انسان و جهان است.
این کتاب در واقع، ترجمه فارسی دو جزء از کتاب «نقد فلسفه داروین» اثر عربی آیتالله ابوالمجد شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی (1287- 1362) است که در جزء اول نظریه تکامل داروین را نقد و بررسی کرده و در جزء دوم، در قالب مناظرهای خیالی، مباحث توحید را مطرح و به شبهات طرحشده در این باره در کتاب «فلسفة النشوء و الارتقاء» اثر شبلی شمیل (از نخستین سکولارهای جهان عرب) پاسخ گفته است.
انگیزه ترجمه
انگیزه اصلی از ترجمه این اثر به زبان فارسی، درخواست و مصلحتاندیشی مؤلف (آیتاللهالعظمی شیخ محمدرضا نجفی) بوده است تا فرزندان ایشان و دیگر هموطنان و فارسیزبانان بتوانند از حقایق دیانتی و معارف این کتاب بهرهمند شوند[۱].
اهمیت ترجمه
ترجمه حاضر باعث احیای اثری شد که نسخههای آن بسیار نایاب و چاپی مغلوط داشت و از این طریق، میراث علمی و دفاعی تشیع در برابر مکاتب مادی در دسترس محققان قرار گرفت[۲].
نوع و سبک ترجمه
نوع ترجمه در این اثر، باتوجهبه تعدد مترجمان، دوگانه است؛ بخشهای مربوط به آیتالله شیخ مجدالدین نجفی (مجدالعلما) غالباً ترجمهای تحتاللفظی است، اما در مقابل، بخشهای مربوط به آیتالله شیخ حسن صافی اصفهانی دارای سبکی ادیبانه، سلیس و روان است[۳].
مهمترین ویژگیهای این ترجمه عبارتاند از:
- امانتداری در انتقال مفاهیم: مترجمان کوشیدهاند تا با حفظ وفاداری به متن اصلی، جوهره سخن مؤلف را به فارسی برگردانند[۴].
- ترجمه منظوم اشعار: یکی از نقاط قوت این ترجمه، برگرداندن اشعار عربی متن به شعر فارسی توسط آیتالله صافی اصفهانی است که نشاندهنده طبع شاعری و تسلط وی بر هر دو زبان است[۵].
- نمونه: در متن کتاب برای رعایت شیوایی، بهجای استفاده از معادلهای غریب، از تعابیری استفاده شده که با ذهنیت مخاطب فارسیزبان سازگار باشد، درحالیکه در بخشهای تحتاللفظی، ساختار جمله به متن عربی نزدیکتر باقیمانده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.