وقعة الجمل في نهجالبلاغة
| وقعة الجمل في نهج البلاغة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | البانی، عصری (نويسنده)
مکتبة الروضة الحیدریة (سایر) علی بن ابی طالب (ع)، امام اول ( نویسنده) |
| عنوانهای دیگر | نهج البلاغه. برگزیده |
| سال نشر | 1390ش - 1432ق - 2011م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه -- جنگ - جنگ جمل، 36ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 7آلف9ج 38/09 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وقعة الجمل في نهج البلاغة، از آثار پژوهشگر و نویسنده معاصر، عصری البانی، به بررسی جنگ جمل میپردازد که سال 36ق، در اطراف بصره بین ناکثین و امام علی(ع) واقع شد. نگارنده میکوشد که دیدگاههای امیرالمؤمنین علی(ع) درباره عوامل، چگونگی و نتایج این حادثه تلخ تاریخی را بر اساس نهج البلاغه تبیین کند.
هدف و روش
- عصری البانی، با اشاره به آثار پژوهشی بسیاری که در زمینه واقعه جمل و تحلیل و تفسیر آن، تألیف شده، افزوده است:
- ولی من پژوهش مستقلی نیافتم که این فتنه را از دیدگاه امام علی(ع) بررسی کرده باشد و حقّ و حقیقت را به ما بنمایاند و اشتباهات و شبهات را برطرف سازد.
- چون نهج البلاغه اعتبار بیشتری دارد و وقایع و مطالبی در آن مطرح شده است که عوامل، حوادث و نتایج جنگ جمل را روشن میکند، این کتاب بزرگ را منبع و محور اصلی پژوهش در اثر حاضر قرار دادم و مباحثم را منحصر در آن ساختم[۱].
ساختار و محتوا
- این اثر از مقدمه و 7 فصل بهترتیب ذیل تشکیل شده است:
- مقدمه (اهمیت واقعه جمل، بررسی پیشینه تحقیق و ضرورت تحلیل این جنگ بر اساس سخنان امام علی(ع))
- فصل اول: چرا یاران جمل، «ناکثین» نامیده شدند؟
- فصل دوم: فرمان الهی؛ پیکار با پیمانشکنان.
- فصل سوم: بررسی مواضع مردم در برابر بیعت با امیرالمؤمنین علی(ع).
- فصل چهارم: مقدمهچینی برای شکستن بیعت و انگیزههای پیمانشکنان.
- فصل پنجم: رویارویی با فتنه و ردهبندی فتنهگران و جرائم آنان.
- فصل ششم: حوادث معرکه جمل و سیره امام علی(ع) در این واقعه.
- فصل هفتم: وقایع بعد از جنگ جمل.
نمونه مباحث
- پیامبر(ص) که از راه وحی میدانست برخی از مردم منحرف میشوند و به جنگ با وصیّ او امیرالمؤمنین علی(ع) میپردازند، آنان را «ناکثین» (عهدشکنان) نامید و در نصوص متعددی فرمان داد که با آنان بجنگید. امام علی(ع) در خطبه شقشقیه به این مسئله توجه کرده است: «فلَمّا نَهَضْتُ بالأمْرِ نَکثَتْ طائفةٌ»؛ مقصود از «ناکثین»، طلحه و زبیر و پیروانشان هستند که با امام(ع) بیعت کردند، ولی بعد از آن، پیمان را شکستند و به جنگ پرداختند.... ابوایوب انصاری در دوره خلافت عمر بن خطاب نقل کرد که رسول خدا(ص) به علی بن ابیطالب(ع) فرمان داد که با «ناکثین»، «قاسطین» و «مارقین» بجنگد[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.