شیعه و سابقه تاریخی آن
| شیعه و سابقه تاریخی آن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مظفر، محمد حسین (نویسنده) حجتی، سید محمدباقر (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | تاریخ الشیعه. فارسی. برگزیده |
| ناشر | مشعر |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1387 ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-540-076-5 |
| موضوع | شیعه - تاریخ |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 239 /م6 ت20423 1387 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شيعه و سابقه تاريخى آن، ترجمه بخشى از كتاب تاريخ الشيعة، تأليف محمدحسين مظفر است كه توسط سيد محمدباقر حجتى انجام گرفته است.
كتاب با معناى لغوى «شيعه» آغاز شده است و در ادامه، مطالب ذيل ذكر گرديده است: سابقه اختصاص اين لفظ به پيروان ائمه(ع)، دعوت به تشيع از چه زمانى آغاز شد؟، انتشار تشيع و علنى شدن دعوت به تشيع.
مؤلف در ابتداى كتاب، معنى لغوى «شيعه» را مورد بررسى قرار مى‌دهد و مى‌نويسد: شيعه از نظر لغت به معنى پيروان و ياران و انصار است... اين واژه اختصاصا در مورد فرد و يا افرادى به كار مى‌رود كه دوستدار على(ع) و فرزندان او هستند و به امامت آنها اعتقاد دارند. تا آنجا كه اگر واژه «شيعه» بدون قيد و شرط اضافى به كار برده شود و قرينه‌اى در كار نباشد، اذهان به چنان افرادى منصرف مى‌شود كه قائل به امامت امامان يادشده هستند[۱]
با رجوع به احاديث نبوى پى مى‌بريم كه اختصاص اين عنوان (شيعه) به دوستداران اهل‌بيت(ع) همراه با همان روزى كه اسلام طلوع كرد، داراى سابقه مى‌باشد و شاخ و برگ بارور آن مربوط به همان دورانى است كه نهال آن غرس شد و نيز به اين نتيجه مى‌رسيم كه شارع اسلام اين نام و عنوان را خود وضع كرده بود[۲]
مؤلف در ادامه، روايات زيادى در تأييد كلام خود آورده است. در روايتى از ابن حجر آمده است كه پيامبر(ص) فرمود: اى على! تو بر خدا وارد خواهى شد درحالى‌كه شيعه تو از خدا راضى و خدا نيز از آنها راضى است و..[۳]
بعد از وفات پيامبر، تشيع نيز با انزواى على(ع) دچار انزوا گشت و انتشار آن پس از اين حادثه پريشان در سرزمين‌هاى پهناور اسلام به‌ندرت و بى‌سروصدا بود[۴]
علنى شدن دعوت تشيع از زمان عثمان، درخشيدن آغاز كرد و عثمان نتوانست با حربه تبعيد ابوذر و مجازات عمار و در هم شكستن استخوان‌هاى پهلویش اين دعوت را در محاق آن خفه كند و به آن خاتمه دهد[۵]
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.