ابن جوصا، احمد بن عمیر
| ابن جوصا، احمد بن عمیر | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن جَوصا، ابوالحسن احمد بن عمیر بن یوسف بن موسى دمشقى |
| نام پدر | عمیر بن یوسف |
| رحلت | 320ق |
| اطلاعات علمی | |
| مشایخ | زبیر بن بكار، ابوتقى هشام بن عبدالملك، محمد بن وزیر |
| برخی آثار | حدیث ابن جوصا، مسند |
ابن جَوصا، ابوالحسن احمد بن عمیر بن یوسف بن موسى دمشقى (د 320ق/932م)، محدث.
جایگاه حدیثی
او مولای بنى هاشم و به روایتى مولای محمد بن صالح بن بیهس كلابى بود و در زمان خود از اركان حدیث شمرده مى‌شد. در شام و مصر به تحصیل حدیث پرداخت، چنان‌كه او را در شام برابر ابن عُقده در كوفه گفته‌اند. برخى از رجالیان چون طبرانى وی را توثیق كرده و برخى چون دارقطنى او را ضعیف شمرده‌اند.
مشایخ
از مشایخ وی مى‌توان از زبیر بن بكار، ابوتقى هشام بن عبدالملك، محمد بن وزیر و ابوجعفر احمد فارسى نام برد.
راویان
از راویان مشهور وی كسانى مانند: سلیمان بن احمد طبرانى و عبدالله بن عدی جرجانى بنا به اظهار خودشان، و نیز ابو حاتم محمد بن حبّان بُستى و ابوبكر محمد بن ابراهیم بن مقری و ابوعلى حسین بن على نیشابوری قابل ذكرند. ابن عساكر در تاریخ دمشق از 52 تن مشایخ و 24 تن راویان وی نام برده و چند حدیث به واسطه از وی نقل كرده است. یاقوت نیز از تعداد كثیری از مشایخ و راویان وی نام برده است.
آثار
از آثار او حدیث ابن جوصاست كه جزئى از آن در كتابخانه ظاهریه موجود است. كتابى به نام مسند به او منسوب است كه زبیدی از آن نام برده است و نیز موطأ مالك را به روایت ابن وهب و ابن قاسم جمع كرده است.[۱]
پانویس
- ↑ قره‌بگلو، سعیدالله، ج3، ص281-282
منابع مقاله
قره‌بگلو، سعیدالله، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.