رسالة في تأويل حديث الترجیع

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    رسالة في تأويل حديث الترجیع
    رسالة في تأويل حديث الترجیع
    پدیدآورانحر عاملی، محمد بن حسن (نويسنده) رستگار مقدم گوهری، هادی (محقق)
    ناشرمرکز المصطفی (ص) العالمي للترجمة و النشر
    مکان نشرایران - قم
    سال نشر1395ش - 1437ق
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    رسالة في تأويل حديث الترجيع، از آثار ادیب، شاعر، محدث ممتاز و فقیه شیعی قرن یازدهم هجری قمری، شیخ حر عاملى (1033-1104ق)، پژوهشی اجتهادی است که به نقد روایتی با مضمون «جواز غناء در قرائت قرآن» می‌پردازد و آن را ضعیف، بی‌اعتبار و غیر قابل استناد می‌داند. پژوهشگر علوم اسلامی، هادی رستگار مقدم گوهری (متولد 1338ش)، این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و تعلیقات و توضیحاتی بر آن افزوده و نویسنده را معرفی کرده است.

    هدف و روش

    • مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، نشر کتاب حاضر را هماهنگ با اهداف این مرکز در توسعه و تعمیق علوم اسلامی و کمک به پیشرفت آن و نوسازی روش‌های آموزش و پژوهش دانسته و از نویسنده و محقق تقدیر کرده است[۱].
    • هادی رستگار مقدم گوهری چند نکته را در مورد تصحیح یادآور شده است؛ از جمله:
    • برای تصحیح این اثر به تک‌نسخه‌ای اعتماد کردم که خود نویسنده با خطّ نسخ خوبی آن را نگاشته است.
    • شیخ حر عاملى توضیحات بسیاری بر عبارات متن خودش در حاشیه نوشته است و من همه آن را در متن حاضر نیاوردم و بخشی از آن را در پاورقی و با نشانه «منه» قرار دادم.
    • نویسنده برخی از روایات و منقولات را نقل به معنا کرده و به همین جهت، تحقیق اسناد روایات این کتاب و استخراج رجال آن، دشوار شده است[۲].
      • شیخ حر عاملى این اثر را پاسخی به پرسش برخی از یاران دانسته که از شبهه‌ای رایج در آن زمان شکوه کرده‌اند[۳].

    ساختار و محتوا

    • این اثر، از 12 فصل با محوریت بررسی حدیث «ترجیع» (ترتیل قرآن با صوت زیبا) از دیدگاه اصولی و اخباری تشکیل شده است.

    نمونه مباحث

    • شیخ حر عاملى استدلال با حدیث «ترجیع» بر «جایز بودن غناء در قرآن خواندن» و تخصیص ادله عامّه و تقیید نصوص مطلقه را نادرست دانسته و به 12 وجه استدلال کرده است؛ از جمله اینکه روایت مذکور، معارض با قرآن است و شیخ صدوق در من‌لايحضره‌الفقيه روایت آورده که منظور از «لهو الحديث» در آیه 6 سوره لقمان، غناء است[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه ناشر، ص5-7
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ص11-20
    3. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص23-24
    4. ر.ک: متن کتاب، ص27

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها