نخعی، اسود بن یزید
| نخعی، اسود بن یزید | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابوعبدالرحمن اسود بن یزید نخعی کوفی |
| نام‌های دیگر | اسود بن یزید |
| نسب | نخعی کوفی |
| نام پدر | یزید |
| رحلت | 75ق |
| مدفن | کوفه |
| فرزندان | عبدالرحمن |
| دین | اسلام |
| مذهب | تشیع |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | عبدالله بن مسعود |
ابوعبدالرحمان اسود بن یزید نخعى کوفى(متوفای 75ق) از تابعان بزرگ مخضرم و از اصحاب عبداللّه بن مسعود است و از حذیفه و بلال و على علیه‌السّلام حدیث نقل کرده است؛ او درک عمیقى از کتاب خدا داشت. فردى ثقه، با صلاح و تقوا و زاهد بود.
اسود در کلام بزرگان
ابن حبان او را در زمره ثقات آورده مى‌گوید: «فقیه و زاهد بود». پسرش عبدالرحمان و برادرش عبدالرحمان و پسر خواهرش ابراهیم بن یزید نخعى و عده‌اى دیگر از او حدیث نقل کرده‌اند. عده‌اى او را از صحابه دانسته‌اند؛ چون پیامبر را در زمان حیات درک کرده بود. در سال 75 وفات یافت. ابن سعد مى‌گوید: «او از عمر و على و ابن مسعود و سلمان حدیث نقل کرده، ولى از عثمان چیزى نقل نکرده است».
وثاقت او
او از نسبت‌هاى ناروا که به مسروق- همتاى او- داده شده در امان نمانده است.
هر چه در مدح و قدح مسروق گفته شده درباره او نیز گفته شده، ولى خواهیم گفت که جو حاکم بر علماى کوفه به ویژه اصحاب عبداللّه بن مسعود، اکثرا گرایش به ولایت کبراى مولا امیرمؤمنان و خاندان نبوت بود؛ زیرا استاد بزرگشان، صحابى جلیل عبداللّه بن مسعود، بدین‌سان آنان را تربیت نموده و ساخته بود.
وفات
در سال 75 وفات یافت[۱].
پانویس
- ↑ معرفت، محمدهادی، ج1، ص367-368
منابع مقاله
معرفت، محمدهادی، تفسیر و مفسران، قم، موسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید، چاپ یکم، 1379-1380ش.