بادکوبه‌ای، سید حسین
| سید حسین بادکوبه‌ای | |
|---|---|
| پرونده:NUR000000.jpg | |
| محل زندگی |  ایران |
سید حسین بادکوبه‌ای(۱۲۹۳- ۱۳۵۸ق)، از علمای شیعه در قرن چهاردهم قمری است و از مدرسان بزرگ کلام، فلسفه و عرفان در نجف بود. عالمانی مانند سید ابوالقاسم خویی، سید عبدالاعلی سبزواری، سید محمدحسین طباطبائی از معروف‌ترین شاگردان وی هستند.
ولادت
سید حسین بن رضا حسینی لاهیجی بادکوبی یا بادکوبه‌ای در سال ۱۲۹۳ق (برابر با ۱۲۵۴ش و ۱۸۷۶م) در روستای «خوددلان» (روستایی نزدیک باکو) به دنیا آمد. پدرش، سیدرضا، فرزند سید موسی حسینی لاهجی (لاهج از توابع نزدیک قفقاز است.) از شخصیت‌های مورد احترام بود. او در سلک روحانیت بوده و به مسائل شرعی مردم رسیدگی می‌کرد.
تحصیلات
سید حسین بادکوبه‌ای از ابتدای نوجوانی به تحصیل دانش اسلامی روی آورد و مقدمات علوم حوزوی را نزد پدر فراگرفت. پس از درگذشت پدرش، برای فراگیری علوم اسلامی موطن خود را ترک گفت و به تهران رفت و در مدرسه «صدر» ساکن شد. وی به مدت هفت سال در تهران اقامت گزید و از محضر علمایی چون سید ابوالحسن جلوه (۱۲۳۸-۱۳۱۴ق)، میرزا هاشم اشکوری (متوفای۱۳۳۲ق) و آقا علی زنوزی (۱۲۳۴-۱۳۰۷ق) بهره برد و در فقه، اصول و فلسفه تبحر یافت.
سید حسین در جوانی راهی عراق شده و در حوزه نجف اشرف مشغول فراگیری علوم اسلامی شد. وی در ابتدای ورود، در حوزه درسی ملا محمدکاظم خراسانی (۱۲۵۵-۱۳۲۹ق.) حاضر شد و در همان زمان در درس فقیه شیخ محمدحسن مامقانی (۱۲۳۷-۱۳۲۳ق.) نیز حاضر می‌شد.
سید حسین بادکوبه‌ای، در حوزه علمیه نجف به تدریس علوم فقه، اصول، فلسفه، عرفان و کلام پرداخت. البته تدریس فلسفه‌اش شهرت زیادی یافت و از درس فقه و اصول او پیشی گرفت و در نجف از اساتید معروف علوم عقلی شناخته می‌شد.
وفات
بادکوبه‌ای در ۲۸ شوال ۱۳۵۸ق درگذشت. پیکر وی پس از تشییع و اقامه نماز، در جوار حرم امام علی(ع) به خاک سپرده شد.
آثار
از آثار آیت‌الله بادکوبه‌ای حاشیه بر کتاب الطهارة شیخ انصاری، و حاشیه بر اسفار و الشّوارِق را می‌توان نام برد.
پانويس